Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

Ασθένεια των κινήσεων στα παιδιά


Τι είναι η ασθένεια των κινήσεων; 
Η ασθένεια των κινήσεων «motion sickness» είναι μία κατάσταση που εμφανίζεται ως απάντηση στην κίνηση και περιλαμβάνει συμπτώματα από το γαστρεντερικό σύστημα και το νευρικό σύστημα. Συμβαίνει σε ορισμένους ανθρώπους όταν βρίσκονται σε ένα αυτοκίνητο, μια βάρκα, πλοίο ή οποιοδήποτε κινούμενο μεταφορικό μέσο. Η κατάσταση αυτή είναι σπάνια στα παιδιά κάτω των δύο ετών. Εμφανίζεται συχνότερα στα νήπια και τα παιδιά προσχολικής ηλικίας αλλά η κορύφωση της συχνότητας της παρατηρείται στην ηλικία των δώδεκα ετών και στη συνέχεια η συχνότητά της μειώνεται στην ενήλικο ζωή.
Βασικά η ασθένεια των κινήσεων είναι το αποτέλεσμα «σύγκρουσης» ανάμεσα στην όραση και την ακοή σε σχέση με την κίνηση. Το εσωτερικό των αυτιών αντιλαμβάνεται την κίνηση του αυτοκινήτου σε αντίθεση με τα μάτια με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος να λαμβάνει αντικρουόμενα μηνύματα με επακόλουθο να προκαλείται ναυτία.

Ποια είναι τα συμπτώματα που τη χαρακτηρίζουν; Τα συμπτώματα της έχουν περιγραφεί για πρώτη φορά από τον Ιπποκράτη και η λέξη ναυτία που αποτελεί το κύριο σύμπτωμα της ασθένειας των κινήσεων προέρχεται από την ελληνική λέξη «ναυς» που σημαίνει πλοίο.
Τα κύρια συμπτώματα της είναι αίσθημα ζάλης, ναυτία, ρέψιμο, αυξημένη εφίδρωση, αίσθημα θερμότητας, σιελόρροια και ένα γενικό αίσθημα κακουχίας. Τα παιδιά μπορεί να παρουσιάζουν ωχρότητα και υπεραερισμό που μπορεί να προκαλέσει δύσπνοια, παραισθησίες και αίσθημα επικείμενης «καταδίκης».

Τι μπορούμε να κάνουμε για την πρόληψη της ασθένειας των κινήσεων; 1. Ενθαρρύνετε το παιδί σας να κοιτάξει σε ένα μακρινό σημείο έξω από το αυτοκίνητο και μην το αφήσετε να ασχολείται με δραστηριότητες όπως διάβασμα ή παιγνίδια χειρός που κάνουν τα μάτια του παιδιού να είναι συγκεντρωμένα μέσα στο αυτοκίνητο. Για τα μικρά παιδιά που είναι σε κάθισμα αυτοκινήτου η θέση του καθίσματος πρέπει να είναι τέτοια ώστε το παιδί να μπορεί να δει έξω.
2. Αποφύγετε να βάζετε το παιδί να κάθεται στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου ή του λεωφορείου.
3. Διατηρήστε καθαρό τον αέρα του αυτοκινήτου. Μην επιτρέπετε σε κάποιο να καπνίσει στο αυτοκίνητο και μην έχετε στο αυτοκίνητο τρόφιμα με έντονη μυρωδιά. Όταν το παιδί σας αισθανθεί ζάλη ή αρχίσει να ιδρώνει ανοίξετε το παράθυρο να εισέλθει καθαρός αέρας.
4. Οδηγείτε ομαλά χωρίς μεγάλες διακυμάνσεις στην ταχύτητα του οχήματος.
5. Κάντε συχνές στάσεις στη διαδρομή σας και κατεβάστε το παιδί σας από το αυτοκίνητο για να αναπνεύσει καθαρό αέρα.
6. Αποφύγετε πριν το ταξίδι τα λιπαρά γεύματα και στην περίπτωση που τα παιδί αρχίσει να αισθάνεται ναυτία καλό θα ήταν να του δώσετε να μασά ένα παξιμάδι. Το άδειο στομάχι δεν είναι το καλύτερο για την καταπολέμηση της ναυτίας.
7. Γενικά να θυμάστε ότι πρέπει να είστε σε εγρήγορση για τα πρόδρομα σημεία όπως αδιαθεσία, ζάλη και όταν το παιδί φαίνεται χλωμό και ιδρωμένο.

Πρόληψη και θεραπεία της ασθένειας των κινήσεων A. Φαρμακευτική αγωγή Υπάρχουν διάφορα φάρμακα που μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη και τη θεραπεία της ασθένειας των κινήσεων. Σε γενικές γραμμές τα φάρμακα λειτουργούν καλύτερα εάν ληφθούν πριν την έναρξη των συμπτωμάτων. Μερικά από αυτά έχουν ως παρενέργεια την υπνηλία. Καλό θα ήταν να συμβουλευτείτε τον παιδίατρό σας για τη χορήγηση θεραπευτικής αγωγής. Κάποια από τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι η διφαινυδραμίνη, μεκλιζίνη, διμενυδρινάτη, προμεθαζίνη και σκοπαλαμίνη. Τα φάρμακα αυτά έχουν ένδειξη για παιδιά άνω των 2 ετών (διφαινυδραμίνη, διμενυδρινάτη, προμεθαζίνη) και κάποια από αυτά χορηγούνται μόνο σε παιδιά άνω των 12 ετών (μεκλιζίνη και σκοπαλαμίνη).
B. Άλλες προληπτικές θεραπείες: 1.Φυσικοθεραπεία: Όταν ένα συγκεκριμένο μοτίβο κίνησης παρουσιάζεται επανειλημμένα μπορεί να μειώσει το αίσθημα της ναυτίας επιδρώντας στο αιθουσαίο σύστημα. Για το λόγο αυτό επαναλαμβανόμενες κινήσεις της κεφαλής σε σχέση με οπτικά ερεθίσματα μπορούν να μειώσουν την ευαισθησία στην ασθένεια των κινήσεων σε ορισμένα άτομα που είναι επιρρεπή.
2. Πιπερόριζα (Τζίντζερ): Έχει χρησιμοποιηθεί για την πρόληψη της ασθένειας των κινήσεων και τυχαιοποιημένες μελέτες σε ναυτικούς έχουν δείξει όφελος με τη λήψη 1 έως 2 γραμμαρίων πιπερόριζας. Ο μηχανισμός της δράσης της σχετίζεται με επίδρασή του στη γαστρική κινητικότητα.

Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

Οι «απαγορευμένες» φράσεις προς το παιδί

 

Φυσικά δεν θα λέγατε ποτέ στο παιδί σας κάτι πολύ σκληρό, όπως «εύχομαι να μην είχες γεννηθεί», ωστόσο, υπάρχουν κι άλλα σχόλια που μπορεί να θεωρείτε ότι είναι ακίνδυνα κι όμως μπορεί να κάνουν εξίσου μεγάλη ζημιά στην αυτοεκτίμηση του παιδιού. Γενικότερα, αποφύγετε οτιδήποτε μπορεί να μειώσει την εικόνα που έχει το παιδί για τον εαυτό του. 

«Τα λόγια που συχνά λέμε κρύβουν τάσεις κριτικής και αξιολόγησης», προειδοποιεί η Lauren Goldstein, ειδική παιδοψυχολόγος στο πανεπιστήμιο Strayer. «Οι γονείς θεωρούν ίσως ότι διορθώνοντας τα λάθη των παιδιών τους τα βοηθάνε να μάθουν από αυτά, ωστόσο αυτό που συχνά αντιλαμβάνονται τα παιδιά είναι ότι κάτι δεν κάνουν σωστά ή δεν είναι αρκετά καλοί για κάτι, ως άνθρωποι».

Παρακάτω ακολουθούν κάποιες φράσεις που διαλύουν την αυτοεκτίμηση ενός παιδιού και καλό είναι να αποφεύγονται. 

«Είμαι απασχολημένος/η»

Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που θα είστε απασχολημένοι με κάτι και το παιδί σας θα ζητάει την προσοχή σας, όμως μην αγνοείτε τις ανάγκες του παιδιού και το κάνετε να νιώθει υποτιμημένο, διότι μια τέτοια συμπεριφορά θα το οδηγήσει να μην σας λέει τελικά κι άλλα σημαντικά πράγματα που θα θέλατε να γνωρίζετε ότι του συμβαίνουν. 

Παρότι δεν προτείνει κανείς να τα παρατήσετε όλα και να ασχοληθείτε μόνο με το παιδί, μην του απαντήσετε «είμαι απασχολημένος/η τώρα». Αντ’ αυτού, πείτε στο παιδί ότι αμέσως μόλις τελειώσετε τη δουλειά σας, θα μπορέσετε να ασχοληθείτε μαζί του και να το βοηθήσετε σε ό,τι χρειάζεται. 

«Γιατί το έκανες αυτό;»

Ανεξάρτητα από το πόσο μπερδεμένοι είστε, το να ζητάνε από το παιδί σας να αναλύσει τη συμπεριφορά του μειώνει την αυτοεκτίμησή του και το οδηγεί στην εσωστρέφεια. Αντί για αυτό, μπορείτε να ρωτήσετε το παιδί πώς ένιωσε και τι σκέφτηκε όταν πήρε την απόφαση να κάνει αυτό που έκανε. Ωστόσο, αποφύγετε να μαντεύετε τις απαντήσεις του, γιατί το παιδί μπορεί να σας πει «ναι» σε κάτι, μόνο και μόνο για να σας καθησυχάσει. 

«Στο είχα πει!»

Παρά το γεγονός ότι πράγματι οι γονείς ξέρουν τις περισσότερες φορές ποιο είναι το καλύτερο για τα παιδιά τους, η υπενθύμιση των λαθών ενός παιδιού στέλνει το μήνυμα ότι εσείς έχετε πάντοτε δίκιο και το παιδί πάντοτε άδικο. Όταν, λοιπόν, το παιδί σας κάνει ένα λάθος, για το οποίο το είχατε προειδοποιήσει, δεν πρέπει να του λέτε «Στο είχα πει!», αλλά προσπαθήστε να βρείτε μαζί του λύσεις για ό,τι έγινε χωρίς να υποβαθμίζετε την αυτοπεποίθηση του και την ικανότητά του να παίρνει αποφάσεις για τον εαυτό του. 

«Θα δεις τι θα γίνει, όταν γυρίσει ο μπαμπάς!»

Παρότι πολλές φορές το παιδί σας μπορεί να σας τρελαίνει με τα καμώματά του, να είστε πολλοί προσεκτικοί όταν παίζετε το παιχνίδι του καλού και του κακού με το σύντροφό σας, γιατί όχι μόνο κάνετε τον πατέρα του παιδιού να φαίνεται ο κακός, αλλά υποβαθμίζετε και τη δική σας δύναμη, δείχνοντας ότι εσείς δεν έχετε την εξουσία να πάρετε αποφάσεις και να το τιμωρήσετε, αν χρειαστεί. 

Όταν εντοπίσετε ανάρμοστη συμπεριφορά, αντιμετωπίστε την άμεσα και αν δεν έχετε ακόμα αποφασίσει τι ακριβώς θα κάνετε για τη συμμόρφωση του παιδιού, πείτε του ότι θα αποφασίσετε ως γονείς για τις συνέπειες της πράξης του. 

«Μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά» 

Είναι θεμιτό να θέλετε να απομακρύνετε από το παιδί σας όλους τους φόβους, αλλά αν αγνοείτε τα συναισθήματα του παιδιού, το άγχος του θα χειροτερέψει, αντί να αμβλυνθεί. Το παιδί θα αρχίσει να φοβάται περισσότερο γιατί θα προσπαθεί να καταπολεμήσει τον αρχικό του φόβο και παράλληλα θα φοβάται μήπως σας απογοητεύσει, αν κάτι δεν πάει όπως του λέτε ότι θα πάει. Μιλήστε με το παιδί για τα συναισθήματά του χωρίς να προσπαθείτε συνεχώς να ωραιοποιείτε τα πράγματα. 

«Γιατί έτσι!»

Κανείς δεν αμφισβητεί την εξουσία που έχετε ως γονείς, εσείς αποφασίζετε για το παιδί σας μέχρι μια ηλικία, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι το παιδί δεν έχει δικαίωμα να αντιδράει. Όταν, λοιπόν, το κάνει, απαντήστε του σοβαρά και με επιχειρήματα για ποιο λόγο έχετε μια διαφορετική άποψη. 

Στην ερώτηση «γιατί;» μην απαντάτε απλώς «γιατί έτσι!», διότι αυτό δεν είναι σοβαρή απάντηση. Αντίθετα, είναι μια φράση που μειώνει την αυτοεκτίμηση του παιδιού και το κάνει να πιστεύει ότι εκείνο δεν έχει καμιά άποψη και θέση στα πράγματα. 

Μπορεί κάποια από τις παραπάνω φράσεις να σας ξεφύγει και να την ξεστομίσετε. Ακόμα και τότε, δεν έχετε χάσει το παιχνίδι. «Τα λόγια είναι πανίσχυρα, εκφράζοντας και νόημα και συναίσθημα. Ωστόσο, η προσεκτική επιλογή των φράσεων που χρησιμοποιείτε μιλώντας στο παιδί σας, θα το βοηθήσει να νιώθει ότι το αγαπάτε, ότι το σέβεστε κι ότι έχει αξία στη ζωή σας», λέει η Goldstein.

Έχοντας αυτήν τη συμπεριφορά απέναντι στο παιδί, θα το βοηθήσετε να αποκτήσει την αυτοεκτίμηση που πρέπει να έχει στη ζωή του.

Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

Που πήγε ο παππούς και η γιαγιά;


Αυτή η ερώτηση δημιουργεί ένα συναισθηματικό μούδιασμα σε κάθε γονιό που καλείται να ανακοινώσει στο παιδί του το θάνατο ενός  ιδιαίτερα αγαπημένου προσώπου , όπως του παππού και της γιαγιάς καθώς ο γονιός βιώνει την απώλεια του πατέρα, της μητέρας, του πεθερού ή της πεθεράς του. 

Είναι σημαντικό αυτή η ανακοίνωση να γίνει και από τους δυο γονείς. Ενημερώστε το παιδί σας ότι έχετε να του πείτε κάτι σημαντικό. Μη φοβηθείτε να χρησιμοποιήστε τη λέξη «πέθανε» καθώς περιγράφει απόλυτα το θάνατο και δεν υπάρχει ενδεχόμενο παρερμήνευσης που θα δημιουργούσαν οι λέξεις «έφυγε ή κοιμήθηκε».

Ανάλογα με την ηλικία του παιδιού προσαρμόστε τα λόγια σας. Αν το παιδί σας είναι στην προσχολική ηλικία αρκεί να ακούσει ότι ο παππούς ή η γιαγιά πέθανε και πλέον δε θα τον ξαναδεί. Στη σχολική ηλικία ενδεχομένως το παιδί να εκφράσει περισσότερες απορίες. Προσπαθήστε να του μιλήσετε για τον κύκλο της ζωής και οι απαντήσεις σας να είναι σύντομες και απλές. Αν σε κάποια ερώτηση δεν είστε σε θέση να απαντήσετε μπορείτε απλά να πείτε ότι δεν γνωρίζετε. Ενδεχομένως τα παιδιά να επανέρχονται με τις ίδιες ερωτήσεις. Σε αυτή την περίπτωση δείξτε κατανόηση και υπομονή επαναλαμβάνοντας την ίδια απάντηση.

Η παρουσία των παιδιών προσχολικής ηλικίας στην κηδεία δεν συνιστάται καθώς δημιουργεί σύγχυση, ενώ στα παιδιά σχολικής ηλικίας θα μπορούσε να βοηθήσει στην συνειδητοποίηση και αποδοχή της απώλειας. Ενημερώστε τα παιδιά για την διαδικασία της τελετής και σεβαστείτε την επιθυμία τους. Σε περίπτωση που επιθυμούν να παρεβρεθούν στην τελετή, φροντίστε να συνοδεύονται από άτομο που να έχει στενή σχέση με το παιδί και να είναι ψύχραιμο.

Δώστε χρόνο στο παιδί να χειριστεί την απώλεια. Είναι απόλυτα φυσιολογικό τις πρώτες μέρες να παρατηρήσετε αλλαγή στη συμπεριφορά του.

Καθώς κάθε παιδί είναι μοναδικό και βιώνει την απώλεια του παππού ή της γιαγιάς με δικό του τρόπο, μπορείτε να καλείτε στον τηλεφωνικό αριθμό  1056 που αντιστοιχεί στην «Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για Παιδιά σε κίνδυνο –SOS 1056» καθημερινά σε 24ωρη βάση προκειμένου να συμβουλευτείτε Ψυχολόγο.