Δέκα χρόνια για μια πέτρα

«Διαδεδομένη, συστηματική και θεσμοθετημένη» από το Ισραήλ κακομεταχείριση των νεαρών Παλαιστίνιων κρατουμένων κατήγγειλε η Unicef, και εκτίμησε ότι περίπου 700 παιδιά από τη Δυτική Οχθη, ηλικίας 12 έως 17 ετών, συλλαμβάνονται κάθε χρόνο, ενώ το Ισραήλ εμμέσως παραδέχτηκε τις καταγγελίες.

Τα περισσότερα είναι αγόρια και υπόκεινται σε ανακρίσεις από τη στρατιωτική αστυνομία, σύμφωνα με ανακοίνωση της οργάνωσης του ΟΗΕ για τα παιδιά. Η οργάνωση κατήγγειλε παραδείγματα παιδιών που υφίστανται βάναυσες πρακτικές, απάνθρωπη μεταχείριση και τιμωρίες, που αντίκεινται στη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού και τη Σύμβαση εναντίον των βασανιστηρίων.

«Σε καμία άλλη χώρα τα παιδιά δεν δικάζονται συστηματικά από στρατιωτικά δικαστήρια ανηλίκων», αναφέρεται στην έκθεση, η οποία σημειώνει ότι «η κακομεταχείριση συνίσταται σε νυχτερινές συλλήψεις από βαριά οπλισμένους στρατιώτες που εισβάλλουν στα σπίτια των παιδιών, τους δένουν τα μάτια, αλλά και τα χέρια, με τα γνωστά πλαστικά καλώδια». Καταγγέλλει επίσης «διά της βίας ομολογίες, την απουσία δικηγόρων και την απαγόρευση συναντήσεων με τις οικογένειες κατά τη διάρκεια της ανάκρισης».

Εκπρόσωπος του ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών δήλωσε ότι στελέχη του υπουργείου συνεργάστηκαν με την οργάνωση για τη σύνταξη της έκθεσης, με στόχο να βελτιωθούν οι συνθήκες των μικρών Παλαιστινίων που τελούν υπό σύλληψη. Υποσχέθηκε ότι το Ισραήλ θα μελετήσει τα συμπεράσματα της έκθεσης και θα συνεργαστεί με τη Unicef για την εφαρμογή τους.

Οι μικροί Παλαιστίνιοι κάτω των 13 ετών δεν επιτρέπεται να φυλακισθούν περισσότερο από έξι μήνες, αλλά όσοι είναι 14 ετών και άνω μπορούν να καταδικασθούν σε κάθειρξη 10 ετών διότι έριξαν μία πέτρα, αδίκημα για το οποίο διώκονται στις περισσότερες περιπτώσεις.

Το ίδιο και οι νεαροί μέχρι 20 ετών αν ρίξουν πέτρα σε όχημα, σύμφωνα με τη Unicef.

Ο κρατούμενος «Χ»

Το Ισραήλ βρέθηκε χθες σε δύσκολη θέση και για την υπόθεση του περίφημου πια «κρατουμένου Χ», καθώς η αυστραλιανή κυβέρνηση επιβεβαίωσε σήμερα πως ο «κρατούμενος Χ», ένας Αυστραλο-ισραηλινός δικηγόρος που εκρατείτο στο Τελ Αβίβ και αυτοκτόνησε το 2010, εργαζόταν για την ισραηλινή κυβέρνηση, χωρίς να διευκρινίσει αν ήταν στη Μοσάντ, όπως υποστηρίζουν πολλά Μέσα Ενημέρωσης.

Ο Αυστραλός υπουργός Εξωτερικών Μπομπ Καρ, πάντως, ήταν κατηγορηματικός ότι ο Μπεν Ζίγκερ «ήταν ζωντανός όταν έφυγε από τη χώρα μας, πριν από δέκα χρόνια, πήρε την υπηκοότητα της χώρας αυτής (του Ισραήλ) και εργαζόταν για την κυβέρνησή του».

Πηγή

Βιάστηκε και καταδικάστηκε σε 100 χτυπήματα με μαστίγιο

Γεια σας,

Είναι τόσο απαίσιο που είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς, αλλά είναι αλήθεια: ένα 15 ετών κορίτσι βιάστηκε από τον πατριό της, έχει χρεωθεί με το σεξ εκτός γάμου και καταδικάστηκε σε 100 μαστιγώματα και οκτώ μήνες κατ 'οίκον περιορισμό στις Μαλδίβες.

Αν υπάρχει ένα πράγμα που είναι βέβαιο ότι συμφωνούν ότι τα θύματα βιασμού χρειάζονται υποστήριξη και κατανόηση, όχι τιμωρία, πολύ λιγότερο ένα τόσο σκληρή. Παρακαλούμε ζητήσει από την κυβέρνηση των Μαλδίβων να ανατρέψει αυτό το εξωφρενικό ετυμηγορία. Σε πρόσφατη δήλωσή της, η κυβέρνηση έχει αναγνωρίσει ότι το κορίτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως θύματα και όχι ως εγκληματία. Ωστόσο, πρέπει να περάσουμε από τα λόγια στις πράξεις.

Σύμφωνα με τα διεθνή ανθρώπινα δικαιώματα "πορνεία" δεν είναι ένα έγκλημα. Αλλά ποινές για σεξ εκτός γάμου είναι κοινά στις Μαλδίβες. Τουλάχιστον 180 άνθρωποι καταδικάστηκαν να μαστιγώνονται για την αιτία του 2009. 90% ήταν γυναίκες.

Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να παραδώσει δεινά αυτού του παιδιού είναι πάνω, αλλά μπορούμε να αποφύγουμε να υποβληθούν σε αυτή τη νέα βασανιστήρια.

Γι 'αυτό απευθυνόμαστε σε σας, γιατί ξέρω ότι η προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν είναι αδιάφορη.

Υπογράψτε την αίτηση για το παιδί που πρόκειται να απελευθερωθούν αμέσως και άνευ όρων. Στη συνέχεια, μπορείτε να περάσετε δύο λεπτά για να διαβιβάσει το μήνυμα αυτό ή το μερίδιο στην κοινωνική δικτύωση αίτημα. Οι περισσότεροι άνθρωποι είμαστε, τόσο πιο δύσκολο θα προωθήσει και θα το κάνουμε.

Ελπίζω ότι μπορείτε να βοηθήσετε,

Εστεμπάν Μπελτράν
Διευθυντής του τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας ισπανικά

PS: Αν διαβάζετε αυτό το μήνυμα, πριν από λίγους μήνες θα εγγραφεί για να λαμβάνεται πληροφορίες από τη Διεθνή Αμνηστία. Λυπούμαστε, αλλά σε μια τεχνική δυσκολία, έχω έκανα να περιμένεις.

Το πρωτότυπο μήνυμα 


Hola ,

Es tan horrible que es difícil creerlo, pero es verdad: una niña de 15 años violada por su padrastro ha sido acusada de tener relaciones sexuales fuera del matrimonio y condenada a 100 latigazos y 8 meses de arresto domiciliario en Maldivas.

Si hay algo en lo que seguro estarás de acuerdo conmigo es en que las víctimas de violación necesitan apoyo y comprensión, no castigo, y menos uno tan cruel. Por favor, pide al Gobierno de Maldivas que anule esta sentencia vergonzosa. En unas declaraciones recientes, el Gobierno ha reconocido que la niña debe ser tratada como una víctima, y no como una delincuente. Sin embargo, tiene que pasar de las palabras a los hechos.

Según las normas internacionales de derechos humanos la "fornicación" no es un delito. Sin embargo las sentencias por tener sexo fuera del matrimonio son comunes en Maldivas. Al menos 180 personas fueron condenadas a recibir latigazos por esa causa en 2009. El 90% eran mujeres.

Nada ni nadie va a poder librar a esta niña del sufrimiento que ya ha pasado, pero sí podamos evitar que sea sometida a esta nueva tortura.

Por eso me dirijo a ti, porque sé que la defensa de los derechos humanos no te es indiferente.

Firma la petición para que la niña sea puesta en libertad de manera inmediata e incondicional. Luego, dedica dos minutos a reenviar este mensaje o compartir la petición en redes sociales. Cuantas más personas seamos, más podremos presionar y más fuerza tendremos.

Espero que puedas ayudarnos,

Esteban Beltrán
Director Amnistía Internacional Sección Española

PD: Si estás leyendo este mensaje es porque hace unos meses te registraste para recibir información de Amnistía Internacional. Disculpa que, por una dificultad técnica, te hayamos hecho esperar.

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί τα παιδιά που κρατούν οι ζητιάνες κοιμούνται συνεχώς

Στη στάση του μετρό συναντώ καθημερινά μια γυναίκα απροσδιορίστου ηλικίας. Τα μαλλιά της βρώμικα και ανακατεμένα, τα ρούχα της κουρελιασμένα και το πρόσωπό της σκιμμένο στη θλίψη.

Η γυναίκα κατάχαμα στο βρώμικο πάτωμα και δίπλα της το ποτηράκι, όπου οι περαστικοί προσφέρουν τον οβολόν τους. Στα χέρια της γυναίκας, κοιμάται ένα δίχρονο παιδάκι. Του φοράει ένα βρώμικο καπέλο και εξίσου βρώμικα ρούχα.

Οι περισσότεροι περαστικοί, συγκινημένοι από το θέαμα προσφέρουν αβίαστα και το τελευταίο κέρμα από το πορτοφόλι τους, ξορκίζοντας με ανακούφιση την ενοχή της δικής τους ευδαιμονίας…

Καθημερινά, επί ένα μήνα, προσπερνούσα τη ζητιάνα, χωρίς βεβαίως να της δίνω χρήματα, γνωρίζοντας καλά ότι είναι “υπάλληλος” μιας καλοστημένης επιχείρησης απάτης, με διαχειριστή τον τοπικό ζητιανομαφιόζο, πιθανό ιδιοκτήτη βίλας και πολυτελούς αυτοκινήτου. Σε αυτόν θα καταλήξει η είσπραξη της ημέρας της ζητιάνας… Όχι ότι κι αυτή δεν κερδίζει τίποτα φυσικά… ένα μπουκάλι βότκα κι ένα σουβλάκι στο τέλος της ημέρας είναι ακριβώς ό,τι χρειάζεται…

Αφού λοιπόν την προσπερνούσα αδιάφορα επί ένα μήνα, ξαφνικά το συνειδητοποίησα… Στέκομαι μπροστά της κοιτάζοντας αυτό το μωρό και συνειδητοποιώντας ότι κάτι δεν πάει καλά. Ένα δίχρονο μωρό, από το πρωί μέχρι το βράδυ “κοιμάται” συνεχώς στην αγκαλιά της “μαμάς” του, χωρίς να κλαίει, να γκρινιάζει, να μουρμουρίζει, να σαλεύει καν!

Όποιος από εμάς έχει παιδιά, ξέρει καλά… ένα μωρό σε αυτήν την ηλικία με δυκολία κοιμάται ακόμα και τη νύχτα, πόσο μάλλον ολόκληρη την ημέρα συνεχώς!

Το συγκεκριμένο μωρό της ζητιάνας, για ένα συνεχόμενο μήνα, δεν το είδα ποτέ ξύπνιο… Κοιτούσα μια αυτό, μια εκείνη, και οι υποψίες μου όλο και φούντωναν. Στο τέλος, δείχνοντας το μωρό, τη ρώτησα:”-Γιατί κοιμάται συνέχεια;”

Εκείνη, με αγνόησε, προσποιούμενη ότι δεν με άκουσε. Επανέλαβα την ερώτηση. Σήκωσε το βλέμμα της, φανερά ενοχλημένη, και με απόμακρο ύφος μουρμούρισε μια βρισιά μέσα από τα χείλια της.

Ξαναρώτησα με απόγνωση: “-Γιατί κοιμάται συνέχεια;!” … Πίσω μου, κάποιος με έπιασε από τον ώμο. Ένας ηλικιωμένος κύριος, ενοχλημένος από την “απάνθρωπη” συμπεριφορά μου, με επέπληξε: “Γιατί την ενοχλείς; Δεν την αφήνεις ήσυχη στην δυστυχία της;” … και απομακρύνθηκε αφού πέταξε μερικά νομίσματα στο ποτηράκι της ζητιάνας, ικανοποιημένος σίγουρα για την καλή του πράξη της ημέρας. Εκείνη, σαν “καλή χριστιανή”, τον ευχαρίστησε αρχίζοντας να σταυροκοπιέται με μανία.

Την επόμενη μέρα ήρθα σε επικοινωνία με έναν παλιό γνωστό. Έναν ρουμανικής καταγωγής αστείο ανθρωπάκο, με μικρά κατάμαυρα μάτια. Η μόρφωσή του περιορίστηκε στις τρεις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου, αυτό δεν τον εμποδίζει όμως να κυκλοφορεί με πανάκριβα αυτοκίνητα και να είναι περήφανος ιδιοκτήτης μιας έπαυλης με -ποιός ξέρει πόσα- δωμάτια και μπαλκόνια. Αυτός ο “φίλος” με κατατόπισε επαρκώς γι αυτήν την μπίζνα:

Πρόκειται για μια πολύ καλά οργανωμένη εγκληματική επιχείρηση, παρά το φαινομενικά πρόχειρο και αυθόρμητο σκηνικό της. Τα παιδιά που χρησιμοποιούν, είτε τα έχουν ενοικιάσει από οικογένειες αλκοολικών, ή απλώς τα έχουν κλέψει. Έπρεπε όμως να μάθω και γιατί κοιμούνται συνέχεια…

Ο “φίλος” μου ο Ρομά, πολύ φυσικά και με κανένα δισταγμό (σαν να μου έλεγε για τον καιρό) απάντησε στην ερώτησή μου: “-Ναι, είναι ναρκωμένα… με ηρωίνη ή βότκα” … Έμεινα αποσβολωμένος… “-Ποιά είναι ναρκωμένα με ηρωίνη ή βότκα;!” “-Τα παιδιά ντε, για να μην έχουν φασαρίες. Θα πρέπει να μένουν  καθηλωμένα με μια άγνωστη γυναίκα όλη μέρα, φαντάζεσαι πόσο θα γκρίνιαζαν;”

Αυτό κάνουν. Για να διατηρούν το παιδί “ήρεμο” και κοιμισμένο όλη μέρα, το ναρκώνουν με αλκοόλ ή ναρκωτικά. Φυσικά, ο παιδικός παρθένος οργανισμός δεν το αντέχει και τα παιδιά αυτά πεθαίνουν. Συχνά κιόλας, το παιδάκι ξεψυχά στην αγκαλιά της ζητιάνας, κατά τη διάρκεια της “εργασίας” της… Και η υποτιθέμενη “μάνα” είναι αναγκασμένη να κρατά στην αγκαλιά της το νεκρό παιδάκι μέχρι το βράδυ που θα τελειώσει η “βάρδιά” της. Συμβαίνει σ’ αυτή τη “δουλειά” … Και οι περαστικοί θα την υποστηρίζουν ρίχνοντας την ελεημοσύνη τους στο ποτηράκι της, πιστεύοντας ότι κάνουν την καλή πράξη της ημέρας.

Την επόμενη μέρα ξαναπέρασα από το ίδιο σημείο, με τη δημοσιογραφική μου ταυτότητα, έτοιμος για σοβαρή επέμβαση. Η ζητιάνα καθόταν πάλι στο ίδιο σημείο, κρατώντας πάλι ένα παιδί. Ένα διαφορετικό από το χθεσινό παιδί. Άρχισα να της κάνω ερωτήσεις: πού είναι το χθεσινό παιδί, αν έχει χαρτιά για το παιδί…

Κι ενώ εκείνη με αγνοούσε συστηματικά, οι υπόλοιποι περαστικοί αντίθετα, με κατηγορούσαν ότι επιτίθεμαι σε μια κακόμοιρη ζητιάνα μάνα χωρίς λόγο, και με απομάκρυναν με περιφρόνηση. Δεν είχα άλλη λύση από το να απευθυνθώ στην αστυνομία. Όταν όμως η αστυνομία εμφανίστηκε, η ζητιάνα με το παιδί είχε εξαφανιστεί… Αισθάνθηκα σαν να παλεύω με ανεμόμυλους.

Την επόμενη φορά που θα δείτε ζητιάνα με παιδί, σκεφτείτε καλά πριν “βοηθήσετε” με τον οβολό σας. Μην κοιτάξετε το παιδάκι με τρυφερότητα, να το κοιτάξετε με τρόμο. Πρόκειται για ένα κακοποιημένο δυστυχισμένο πλάσμα, υποχείριο αδίστακτων κακοποιών. Με το να δώσετε χρήματα σε αυτήν που το εκμεταλλεύεται, διαιωνίζετε την αλυσίδα αυτής της “μπίζνας” και συμβάλλετε ενεργά στο φόνο ενός ακόμη παιδιού.

Όπως κάθε επιχείρηση που κλείνει όταν δεν έχει πια πελάτες, έτσι κι αυτή θα εξέλειπε, αν δεν υπήρχε κόσμος που να ανταποκρίνεται, αν δεν υπήρχε η συγκεκριμένη “πελατεία” της. Η εξάλειψη τέτοιου είδους “επιχειρήσεων” σημαίνει ότι λιγότερα παιδιά θα κλαπούν και θα δολοφονηθούν από χορήγηση ναρκωτικών και αλκοόλ.

Τώρα πια γνωρίζετε γιατί τα παιδιά που κρατούν οι ζητιάνες κοιμούνται συνέχεια. Η επιλογή είναι δική σας.

Πηγή