ΝΙΚΗΣΕ ΤΟΝ ΝΤΑΗ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΓΙΞΕΙΣ

«Κανένα παιδί χωρίς σχολική τσάντα και τετράδια»

Σχολικές τσάντες, τετράδια και γραφική ύλη διανεμήθηκαν σήμερα σε περίπου 500 μαθητές σχολείων της Αττικής, από τον... Σύλλογο Λαϊκής Αλληλεγγύης Ελλάδας, σε συνεργασία με την ανθρωπιστική οργάνωση Λαϊκή Μέριμνα Γαλλίας.

Με το σύνθημα «Κανένα παιδί χωρίς σχολική τσάντα και τετράδια» τα μέλη των δύο συλλόγων αποφάσισαν να προχωρήσουν σε αυτήν τη συμβολική ενέργεια, στα γραφεία της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών, κατά τη σημερινή πρώτη ημέρα λειτουργίας των σχολείων.

«Στόχος μας σήμερα είναι να μεταδώσουμε τον ήχο του κουδουνιού, που σε εμάς ακούγεται σαν ένας ήχος συναγερμού, που καλεί για δράση. Δώσαμε προτεραιότητα στη στήριξη του παιδιού που βαρύνεται με ένα χρέος για το οποίο δεν ευθύνεται, αλλά καλείται να το πληρώσει υποθηκεύοντας το μέλλον του. Στηρίζοντας τα παιδιά, στηρίζουμε τις ελπίδες μας για αναγέννηση» εξήγησε σε σχετική συνέντευξη Τύπου, η οποία προηγήθηκε της διανομής, η πρόεδρος του Συλλόγου Λαϊκής Αλληλεγγύης Ελλάδας, Ευαγγελία Γερακάρη.

«Η αλληλεγγύη πρέπει να ξεπερνά τα σύνορα και τις εθνότητες και να αφορά στους ανθρώπους όλου του κόσμου» πρόσθεσε ο Ζουλιέν Λοπρέτ, πρόεδρος της Λαϊκής Μέριμνας Γαλλίας, μίας ανθρωπιστικής οργάνωσης, η οποία από την ίδρυσή της, το 1945, βοηθάει πληγέντες από την οικονομική κρίση και τις φυσικές καταστροφές σε όλο τον κόσμο.

Ο Σύλλογος Λαϊκής Αλληλεγγύης Ελλάδας δημιουργήθηκε το 2013 και είναι πρωτοβουλία μίας ομάδας πολιτών, οι οποίοι μέσω της αλληλεγγύης θέλουν να δώσουν μία απάντηση στην κρίση. Στόχος των μελών της είναι οι ωφελούμενοι να εξελιχθούν σε εθελοντές, οι οποίοι με τη σειρά τους θα στηρίξουν και άλλους ανθρώπους που έχουν ανάγκη.

Πηγή: newsnow.gr

Καμπάνια για να πηγαίνουν οι μαθητές στο σχολείο με ασφάλεια

Ποια είναι η κατάλληλη ηλικία για να μάθω στο παιδί μου να διασχίζει τον δρόμο; Ποιοι είναι οι πέντε βασικοί κανόνες για να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο; Μέχρι ποια ηλικία απαιτείται ειδικό κάθισμα στο αυτοκίνητο; Ποιος ο ρόλος του εκπαιδευτικού στην κυκλοφοριακή αγωγή; Σε όλα αυτά και σε πολλά ακόμη ερωτήματα έρχεται να απαντήσει η νέα καμπάνια ευαισθητοποίησης του Ινστιτούτου Οδικής Ασφάλειας «Πάνος Μυλωνάς», η οποία ξεκινάει με το πρώτο κουδούνι της νέας σχολικής χρονιάς. Τα παιδιά εξάλλου είναι οι πλέον ευάλωτοι χρήστες του δρόμου, καθώς τα τροχαία αποτελούν παγκοσμίως τη δεύτερη αιτία θανάτου για τις ηλικίες 5-14 ετών και την πρώτη αιτία για τις ηλικίες 15-29.

Η καμπάνια του Ινστιτούτου θα περιλαμβάνει εκτός από την ανάρτηση αφισών σε σχολικές μονάδες και την έκδοση εντύπων για συμβουλές προς γονείς και εκπαιδευτικούς, επίσης την ανάρτηση πανό για τους οδηγούς σε κεντρικά σημεία και σχολικές μονάδες. Δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα εκπαιδευτικά προγράμματα μέσω διαδραστικών τεχνικών μάθησης για την ασφαλή μετακίνηση των μαθητών από εξειδικευμένους εμψυχωτές σε όλη την Ελλάδα, καθώς, σύμφωνα με έρευνες, η ενημέρωση και η εκπαίδευση των παιδιών σε ζητήματα οδικής ασφάλειας μπορεί να συμβάλει θετικά στην ανατροπή της τραγικής πραγματικότητας.

Δεδομένου ότι γονείς και εκπαιδευτικοί αποτελούν τους καλύτερους δασκάλους κυκλοφοριακής αγωγής μιας και λειτουργούν ως πρότυπο για την συμπεριφορά των παιδιών, πολλές από τις δράσεις του ΙΟΑΣ «Πάνος Μυλωνάς» επικεντρώνουν σε αυτές τις δύο ομάδες με ειδικά ενημερωτικά έντυπα και έναν ολοκληρωμένο οδηγό για να παίρνουν τα παιδιά τους «Άριστα στην οδική ασφάλεια». Συγχρόνως, το Ινστιτούτο προχωρά στην ολοκλήρωση ειδικού χώρου ενημέρωσης εντός της Στοάς του Βιβλίου στο κέντρο της Αθήνας, όπου γονείς, εκπαιδευτικοί αλλά και τα ίδια τα παιδιά θα μπορούν να ενημερωθούν για όλα τα ζητήματα της Οδικής Ασφάλειας.

«Άριστα» στον δρόμο
Σύμφωνα με τον σύντομο οδηγό συμβουλών του Ινστιτούτου Οδικής Ασφάλειας, υπάρχουν πέντε βασικοί κανόνες για να διασχίζουμε τον δρόμο και τους οποίους μπορούμε να μάθουμε στα παιδιά από την πρώτη ημέρα που τα συνοδεύουμε στο δρόμο για το σχολείο, κρατώντας τα από το χέρι. Είναι οι εξής:

1. Σκέφτομαι... Βρίσκω ένα ασφαλές σημείο στο πεζοδρόμιο. Επιλέγω τους δρόμους που έχουν διάβαση πεζών.
2. Στέκομαι πριν από την κίτρινη γραμμή του πεζοδρομίου και, αν δεν υπάρχει, ένα βήμα πριν από την άκρη του πεζοδρομίου.
3. Κοιτάζω αριστερά - δεξιά και ξανά αριστερά τον δρόμο να βεβαιωθώ ότι δεν περνάει κάποιο αυτοκίνητο ή άλλο όχημα.
4. Περιμένω όταν το φανάρι για τους πεζούς είναι κόκκινο και προχωρώ όταν αυτό γίνει πράσινο.
5. Διασχίζω προσεκτικά τον δρόμο, δεν τρέχω, ούτε αργοπορώ!

Ως τα καλύτερα πρότυπα συμπεριφοράς των παιδιών, γονείς και εκπαιδευτικοί είναι αυτοί που θα δίνουν πρώτοι το καλό παράδειγμα, καθώς προσπαθούν να εξοικειώσουν τα παιδιά με το οδικό περιβάλλον, να τους μάθουν τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν, αλλά και να σέβονται τους άλλους χρήστες του δρόμου. Όπως αναφέρεται στον οδηγό, πρέπει να συνοδεύουμε τα παιδιά στο σχολείο τουλάχιστον μέχρι την ηλικία των 12 ετών, ενθαρρύνοντάς τα ταυτόχρονα να παρατηρούν τον δρόμο και να καταλήξουμε μαζί στην επιλογή της ασφαλέστερης διαδρομής.

Φροντίζουμε να στεκόμαστε πίσω από την κίτρινη γραμμή στο πεζοδρόμιο ή ένα βήμα πριν από την άκρη του. Επίσης, προτείνεται να επιλέγουμε ανοιχτόχρωμα ρούχα και τσάντες με ανακλαστικά στοιχεία κατά τη μετακίνησή μας, κυρίως τις απογευματινές και βραδινές ώρες. Εάν πηγαίνουμε στο σχολείο με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, προτιμούμε τα παιδιά να κάθονται κι αν αυτό δεν είναι εφικτό, τότε να στέκονται μακριά από την πόρτα και να κρατιούνται από τις ειδικές λαβές.

Αυτοκίνητο και «μάθημα»
Όσο για τις μετακινήσεις με το αυτοκίνητο, θα πρέπει να χρησιμοποιούμε ειδικό κάθισμα μέχρι την ηλικία των 12 ετών, ενώ όταν μεγαλώσουν περισσότερο φοράμε κανονικά στα παιδιά ζώνη ασφαλείας. Μεγάλης σημασίας είναι και η συμπεριφορά μας απέναντι στους άλλους οδηγούς, αλλά και στους πεζούς, καθώς και η ψυχραιμία και η ευγένεια που επιδεικνύουμε σε κάθε πρόκληση στον δρόμο.

Ως αφορμή για εκπαίδευση στην κυκλοφοριακή αγωγή μπορούν οι εκπαιδευτικοί να δουν κάθε μάθημα, μέσα από το οποίο θα φροντίσουν να εξοικειώσουν τα παιδιά με χρήσιμες για την ασφαλή μετακίνηση έννοιες. Το Ινστιτούτο προτείνει συγχρόνως το διδακτικό παιχνίδι, το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει για παράδειγμα κατασκευές με κολάζ ή ζωγραφική με θέμα τα σήματα οδικής κυκλοφορίας, καθώς και τη διοργάνωση επίσκεψης σε Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής.

ΠΗΓΗ: tovima.gr

Παιδικός εκφοβισμός: Πως θα καταλάβετε ότι το παιδί σας έχει ''προβλήματα'' στο σχολείο;

Ο εκφοβισμός των παιδιών είναι η επιθετική συμπεριφορά που είναι εκ προθέσεως και περιλαμβάνει μια ανισορροπία δύναμης και αντοχής.

Τυπικά, επαναλαμβάνεται κατά την πάροδο του χρόνου. Ο εκφοβισμός μπορεί να λάβει πολλές μορφές, όπως το χτύπημα ή σωματική βία, πειράγματα ή λεκτική παρενόχληση.

Στις μέρες μας ο εκφοβισμός μπορεί να γίνει και με την αποστολή προσβλητικών μηνυμάτων από το τηλέφωνο ή τον υπολογιστή μέσω e-mail (cyber bullying).

Πολλά παιδιά, ιδιαίτερα τα αγόρια τρομοκρατούνται από τα μεγαλύτερα παιδιά, να μην το πουν στους γονείς ή στους δασκάλους στο σχολείο τους, γι'αυτό είναι σημαντικό οι γονείς να είναι σε εγρήγορση για τα  πιθανά σημάδια του εκφοβισμού.

Ποιά είναι τα σημάδια:

·Το παιδί σας επιστρέφει στο σπίτι με σκισμένα ρούχα, κατεστραμμένα ή άλλα προσωπικά του αντικείμενα

· Δεν μπορεί να σας δώσει πειστική απάντηση και να δικαιολογήσει τυχόν εκδορές ή μώλωπες

·Έχει πολύ λίγους ή και καθόλου φίλους

·Δείχνει φοβισμένο όταν είναι να πάει στο σχολείο ή να επιστρέψει από αυτό, να μπει στο σχολικό λεωφορείο ή ακόμα να συμμετέχει σε σχολικές δραστηριότητες.

·Στην επιστροφή από το σχολείο επιλέγει διαδρομή που δεν έχει λογική (ακόμη και αν είναι μεγαλύτερη)

·Έχει χάσει το ενδιαφέρον του για το σχολείο και η απόδοση του είναι κακή

·Δείχνει θλιμμένο, χωρίς διάθεση όταν γυρίζει στο σπίτι

·Κάνει συχνά παράπονα για πονοκέφαλο, στομαχόπονο ή άλλου είδους σωματικό πόνο

·Κοιμάται με δυσκολία και έχει συχνούς εφιάλτες

·Δεν έχει όρεξη για φαγητό

·Έχει άγχος και χαμηλή αυτοεκτίμηση

Τι πρέπει να κάνετε

Αν το παιδί σας παρουσιάζει κάποιο ή κάποια από τα παραπάνω σημάδια χωρίς να σημαίνει απαραίτητα ότι έχει πέσει θύμα εκφοβισμού, εσείς θα πρέπει να το διερευνήσετε.
 
1. Μιλήστε με το παιδί σας.

Πείτε του ότι η συμπεριφορά του σας προβληματίζει και θέλετε να το βοηθήσετε. Μπορείτε να κάνετε τις παρακάτω ερωτήσεις:

Απευθείας ερωτήσεις:

·«Ανησυχώ για εσένα. Μήπως σε ενοχλεί κανένα παιδί στο σχολείο;»

Υπάρχουν παιδιά στο σχολείο που σου κάνουν άσχημα πειράγματα;

·Υπάρχουν παιδιά στο σχολείο που δε σε κάνουν παρέα σκοπίμως;

·Ποιοι είναι οι καλύτεροί σου φίλοι φέτος? Με ποιους κάνεις παρέα;

·Υπάρχουν παιδιά στο σχολεία τα οποία δε συμπαθείς? Ποια είναι και γιατί δε τα συμπαθείς?

2. Μιλήστε με τους δασκάλους του σχολείου.

Κανονίστε ένα ραντεβού με το η τους δασκάλους του σχολείου. Εκείνοι θα έχουν καλύτερη άποψη για το τι μπορεί να συμβαίνει.

Ερωτήσεις που μπορείτε να κάνετε: 

·«Πως τα πάει το παιδί μου με τα άλλα παιδιά της τάξης;»

·«Με ποιους κάνει παρέα;»

·«Έχετε παρατηρήσει ανάρμοστη συμπεριφορά από άλλα παιδιά στο παιδί μου;» Δώστε μερικά παραδείγματα για το τι εννοείτε ως ανάρμοστη συμπεριφορά.

Δυστυχώς στις μέρες μας ο εκφοβισμός στα σχολεία έχει ανέβει δραματικά και οι γονείς θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση και να αντιληφθούν τα σημάδια για να προστατέψουν το παιδί τους από το να πέσει θύμα εκφοβισμού. 

 

Πηγή: Healthtimes

Ασθένεια των κινήσεων στα παιδιά

Τι είναι η ασθένεια των κινήσεων; 

Η ασθένεια των κινήσεων «motion sickness» είναι μία κατάσταση που εμφανίζεται ως απάντηση στην κίνηση και περιλαμβάνει συμπτώματα από το γαστρεντερικό σύστημα και το νευρικό σύστημα. Συμβαίνει σε ορισμένους ανθρώπους όταν βρίσκονται σε ένα αυτοκίνητο, μια βάρκα, πλοίο ή οποιοδήποτε κινούμενο μεταφορικό μέσο. Η κατάσταση αυτή είναι σπάνια στα παιδιά κάτω των δύο ετών. Εμφανίζεται συχνότερα στα νήπια και τα παιδιά προσχολικής ηλικίας αλλά η κορύφωση της συχνότητας της παρατηρείται στην ηλικία των δώδεκα ετών και στη συνέχεια η συχνότητά της μειώνεται στην ενήλικο ζωή.
Βασικά η ασθένεια των κινήσεων είναι το αποτέλεσμα «σύγκρουσης» ανάμεσα στην όραση και την ακοή σε σχέση με την κίνηση. Το εσωτερικό των αυτιών αντιλαμβάνεται την κίνηση του αυτοκινήτου σε αντίθεση με τα μάτια με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος να λαμβάνει αντικρουόμενα μηνύματα με επακόλουθο να προκαλείται ναυτία.

Ποια είναι τα συμπτώματα που τη χαρακτηρίζουν; Τα συμπτώματα της έχουν περιγραφεί για πρώτη φορά από τον Ιπποκράτη και η λέξη ναυτία που αποτελεί το κύριο σύμπτωμα της ασθένειας των κινήσεων προέρχεται από την ελληνική λέξη «ναυς» που σημαίνει πλοίο.
Τα κύρια συμπτώματα της είναι αίσθημα ζάλης, ναυτία, ρέψιμο, αυξημένη εφίδρωση, αίσθημα θερμότητας, σιελόρροια και ένα γενικό αίσθημα κακουχίας. Τα παιδιά μπορεί να παρουσιάζουν ωχρότητα και υπεραερισμό που μπορεί να προκαλέσει δύσπνοια, παραισθησίες και αίσθημα επικείμενης «καταδίκης».

Τι μπορούμε να κάνουμε για την πρόληψη της ασθένειας των κινήσεων; 1. Ενθαρρύνετε το παιδί σας να κοιτάξει σε ένα μακρινό σημείο έξω από το αυτοκίνητο και μην το αφήσετε να ασχολείται με δραστηριότητες όπως διάβασμα ή παιγνίδια χειρός που κάνουν τα μάτια του παιδιού να είναι συγκεντρωμένα μέσα στο αυτοκίνητο. Για τα μικρά παιδιά που είναι σε κάθισμα αυτοκινήτου η θέση του καθίσματος πρέπει να είναι τέτοια ώστε το παιδί να μπορεί να δει έξω.
2. Αποφύγετε να βάζετε το παιδί να κάθεται στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου ή του λεωφορείου.
3. Διατηρήστε καθαρό τον αέρα του αυτοκινήτου. Μην επιτρέπετε σε κάποιο να καπνίσει στο αυτοκίνητο και μην έχετε στο αυτοκίνητο τρόφιμα με έντονη μυρωδιά. Όταν το παιδί σας αισθανθεί ζάλη ή αρχίσει να ιδρώνει ανοίξετε το παράθυρο να εισέλθει καθαρός αέρας.
4. Οδηγείτε ομαλά χωρίς μεγάλες διακυμάνσεις στην ταχύτητα του οχήματος.
5. Κάντε συχνές στάσεις στη διαδρομή σας και κατεβάστε το παιδί σας από το αυτοκίνητο για να αναπνεύσει καθαρό αέρα.
6. Αποφύγετε πριν το ταξίδι τα λιπαρά γεύματα και στην περίπτωση που τα παιδί αρχίσει να αισθάνεται ναυτία καλό θα ήταν να του δώσετε να μασά ένα παξιμάδι. Το άδειο στομάχι δεν είναι το καλύτερο για την καταπολέμηση της ναυτίας.
7. Γενικά να θυμάστε ότι πρέπει να είστε σε εγρήγορση για τα πρόδρομα σημεία όπως αδιαθεσία, ζάλη και όταν το παιδί φαίνεται χλωμό και ιδρωμένο.

Πρόληψη και θεραπεία της ασθένειας των κινήσεων A. Φαρμακευτική αγωγή Υπάρχουν διάφορα φάρμακα που μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη και τη θεραπεία της ασθένειας των κινήσεων. Σε γενικές γραμμές τα φάρμακα λειτουργούν καλύτερα εάν ληφθούν πριν την έναρξη των συμπτωμάτων. Μερικά από αυτά έχουν ως παρενέργεια την υπνηλία. Καλό θα ήταν να συμβουλευτείτε τον παιδίατρό σας για τη χορήγηση θεραπευτικής αγωγής. Κάποια από τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι η διφαινυδραμίνη, μεκλιζίνη, διμενυδρινάτη, προμεθαζίνη και σκοπαλαμίνη. Τα φάρμακα αυτά έχουν ένδειξη για παιδιά άνω των 2 ετών (διφαινυδραμίνη, διμενυδρινάτη, προμεθαζίνη) και κάποια από αυτά χορηγούνται μόνο σε παιδιά άνω των 12 ετών (μεκλιζίνη και σκοπαλαμίνη).

B. Άλλες προληπτικές θεραπείες: 1.Φυσικοθεραπεία: Όταν ένα συγκεκριμένο μοτίβο κίνησης παρουσιάζεται επανειλημμένα μπορεί να μειώσει το αίσθημα της ναυτίας επιδρώντας στο αιθουσαίο σύστημα. Για το λόγο αυτό επαναλαμβανόμενες κινήσεις της κεφαλής σε σχέση με οπτικά ερεθίσματα μπορούν να μειώσουν την ευαισθησία στην ασθένεια των κινήσεων σε ορισμένα άτομα που είναι επιρρεπή.
2. Πιπερόριζα (Τζίντζερ): Έχει χρησιμοποιηθεί για την πρόληψη της ασθένειας των κινήσεων και τυχαιοποιημένες μελέτες σε ναυτικούς έχουν δείξει όφελος με τη λήψη 1 έως 2 γραμμαρίων πιπερόριζας. Ο μηχανισμός της δράσης της σχετίζεται με επίδρασή του στη γαστρική κινητικότητα.

Πηγή