«Κανένα παιδί χωρίς σχολική τσάντα και τετράδια»

Σχολικές τσάντες, τετράδια και γραφική ύλη διανεμήθηκαν σήμερα σε περίπου 500 μαθητές σχολείων της Αττικής, από τον... Σύλλογο Λαϊκής Αλληλεγγύης Ελλάδας, σε συνεργασία με την ανθρωπιστική οργάνωση Λαϊκή Μέριμνα Γαλλίας.

Με το σύνθημα «Κανένα παιδί χωρίς σχολική τσάντα και τετράδια» τα μέλη των δύο συλλόγων αποφάσισαν να προχωρήσουν σε αυτήν τη συμβολική ενέργεια, στα γραφεία της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών, κατά τη σημερινή πρώτη ημέρα λειτουργίας των σχολείων.

«Στόχος μας σήμερα είναι να μεταδώσουμε τον ήχο του κουδουνιού, που σε εμάς ακούγεται σαν ένας ήχος συναγερμού, που καλεί για δράση. Δώσαμε προτεραιότητα στη στήριξη του παιδιού που βαρύνεται με ένα χρέος για το οποίο δεν ευθύνεται, αλλά καλείται να το πληρώσει υποθηκεύοντας το μέλλον του. Στηρίζοντας τα παιδιά, στηρίζουμε τις ελπίδες μας για αναγέννηση» εξήγησε σε σχετική συνέντευξη Τύπου, η οποία προηγήθηκε της διανομής, η πρόεδρος του Συλλόγου Λαϊκής Αλληλεγγύης Ελλάδας, Ευαγγελία Γερακάρη.

«Η αλληλεγγύη πρέπει να ξεπερνά τα σύνορα και τις εθνότητες και να αφορά στους ανθρώπους όλου του κόσμου» πρόσθεσε ο Ζουλιέν Λοπρέτ, πρόεδρος της Λαϊκής Μέριμνας Γαλλίας, μίας ανθρωπιστικής οργάνωσης, η οποία από την ίδρυσή της, το 1945, βοηθάει πληγέντες από την οικονομική κρίση και τις φυσικές καταστροφές σε όλο τον κόσμο.

Ο Σύλλογος Λαϊκής Αλληλεγγύης Ελλάδας δημιουργήθηκε το 2013 και είναι πρωτοβουλία μίας ομάδας πολιτών, οι οποίοι μέσω της αλληλεγγύης θέλουν να δώσουν μία απάντηση στην κρίση. Στόχος των μελών της είναι οι ωφελούμενοι να εξελιχθούν σε εθελοντές, οι οποίοι με τη σειρά τους θα στηρίξουν και άλλους ανθρώπους που έχουν ανάγκη.

Πηγή: newsnow.gr

Καμπάνια για να πηγαίνουν οι μαθητές στο σχολείο με ασφάλεια

Ποια είναι η κατάλληλη ηλικία για να μάθω στο παιδί μου να διασχίζει τον δρόμο; Ποιοι είναι οι πέντε βασικοί κανόνες για να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο; Μέχρι ποια ηλικία απαιτείται ειδικό κάθισμα στο αυτοκίνητο; Ποιος ο ρόλος του εκπαιδευτικού στην κυκλοφοριακή αγωγή; Σε όλα αυτά και σε πολλά ακόμη ερωτήματα έρχεται να απαντήσει η νέα καμπάνια ευαισθητοποίησης του Ινστιτούτου Οδικής Ασφάλειας «Πάνος Μυλωνάς», η οποία ξεκινάει με το πρώτο κουδούνι της νέας σχολικής χρονιάς. Τα παιδιά εξάλλου είναι οι πλέον ευάλωτοι χρήστες του δρόμου, καθώς τα τροχαία αποτελούν παγκοσμίως τη δεύτερη αιτία θανάτου για τις ηλικίες 5-14 ετών και την πρώτη αιτία για τις ηλικίες 15-29.

Η καμπάνια του Ινστιτούτου θα περιλαμβάνει εκτός από την ανάρτηση αφισών σε σχολικές μονάδες και την έκδοση εντύπων για συμβουλές προς γονείς και εκπαιδευτικούς, επίσης την ανάρτηση πανό για τους οδηγούς σε κεντρικά σημεία και σχολικές μονάδες. Δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα εκπαιδευτικά προγράμματα μέσω διαδραστικών τεχνικών μάθησης για την ασφαλή μετακίνηση των μαθητών από εξειδικευμένους εμψυχωτές σε όλη την Ελλάδα, καθώς, σύμφωνα με έρευνες, η ενημέρωση και η εκπαίδευση των παιδιών σε ζητήματα οδικής ασφάλειας μπορεί να συμβάλει θετικά στην ανατροπή της τραγικής πραγματικότητας.

Δεδομένου ότι γονείς και εκπαιδευτικοί αποτελούν τους καλύτερους δασκάλους κυκλοφοριακής αγωγής μιας και λειτουργούν ως πρότυπο για την συμπεριφορά των παιδιών, πολλές από τις δράσεις του ΙΟΑΣ «Πάνος Μυλωνάς» επικεντρώνουν σε αυτές τις δύο ομάδες με ειδικά ενημερωτικά έντυπα και έναν ολοκληρωμένο οδηγό για να παίρνουν τα παιδιά τους «Άριστα στην οδική ασφάλεια». Συγχρόνως, το Ινστιτούτο προχωρά στην ολοκλήρωση ειδικού χώρου ενημέρωσης εντός της Στοάς του Βιβλίου στο κέντρο της Αθήνας, όπου γονείς, εκπαιδευτικοί αλλά και τα ίδια τα παιδιά θα μπορούν να ενημερωθούν για όλα τα ζητήματα της Οδικής Ασφάλειας.

«Άριστα» στον δρόμο
Σύμφωνα με τον σύντομο οδηγό συμβουλών του Ινστιτούτου Οδικής Ασφάλειας, υπάρχουν πέντε βασικοί κανόνες για να διασχίζουμε τον δρόμο και τους οποίους μπορούμε να μάθουμε στα παιδιά από την πρώτη ημέρα που τα συνοδεύουμε στο δρόμο για το σχολείο, κρατώντας τα από το χέρι. Είναι οι εξής:

1. Σκέφτομαι... Βρίσκω ένα ασφαλές σημείο στο πεζοδρόμιο. Επιλέγω τους δρόμους που έχουν διάβαση πεζών.
2. Στέκομαι πριν από την κίτρινη γραμμή του πεζοδρομίου και, αν δεν υπάρχει, ένα βήμα πριν από την άκρη του πεζοδρομίου.
3. Κοιτάζω αριστερά - δεξιά και ξανά αριστερά τον δρόμο να βεβαιωθώ ότι δεν περνάει κάποιο αυτοκίνητο ή άλλο όχημα.
4. Περιμένω όταν το φανάρι για τους πεζούς είναι κόκκινο και προχωρώ όταν αυτό γίνει πράσινο.
5. Διασχίζω προσεκτικά τον δρόμο, δεν τρέχω, ούτε αργοπορώ!

Ως τα καλύτερα πρότυπα συμπεριφοράς των παιδιών, γονείς και εκπαιδευτικοί είναι αυτοί που θα δίνουν πρώτοι το καλό παράδειγμα, καθώς προσπαθούν να εξοικειώσουν τα παιδιά με το οδικό περιβάλλον, να τους μάθουν τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν, αλλά και να σέβονται τους άλλους χρήστες του δρόμου. Όπως αναφέρεται στον οδηγό, πρέπει να συνοδεύουμε τα παιδιά στο σχολείο τουλάχιστον μέχρι την ηλικία των 12 ετών, ενθαρρύνοντάς τα ταυτόχρονα να παρατηρούν τον δρόμο και να καταλήξουμε μαζί στην επιλογή της ασφαλέστερης διαδρομής.

Φροντίζουμε να στεκόμαστε πίσω από την κίτρινη γραμμή στο πεζοδρόμιο ή ένα βήμα πριν από την άκρη του. Επίσης, προτείνεται να επιλέγουμε ανοιχτόχρωμα ρούχα και τσάντες με ανακλαστικά στοιχεία κατά τη μετακίνησή μας, κυρίως τις απογευματινές και βραδινές ώρες. Εάν πηγαίνουμε στο σχολείο με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, προτιμούμε τα παιδιά να κάθονται κι αν αυτό δεν είναι εφικτό, τότε να στέκονται μακριά από την πόρτα και να κρατιούνται από τις ειδικές λαβές.

Αυτοκίνητο και «μάθημα»
Όσο για τις μετακινήσεις με το αυτοκίνητο, θα πρέπει να χρησιμοποιούμε ειδικό κάθισμα μέχρι την ηλικία των 12 ετών, ενώ όταν μεγαλώσουν περισσότερο φοράμε κανονικά στα παιδιά ζώνη ασφαλείας. Μεγάλης σημασίας είναι και η συμπεριφορά μας απέναντι στους άλλους οδηγούς, αλλά και στους πεζούς, καθώς και η ψυχραιμία και η ευγένεια που επιδεικνύουμε σε κάθε πρόκληση στον δρόμο.

Ως αφορμή για εκπαίδευση στην κυκλοφοριακή αγωγή μπορούν οι εκπαιδευτικοί να δουν κάθε μάθημα, μέσα από το οποίο θα φροντίσουν να εξοικειώσουν τα παιδιά με χρήσιμες για την ασφαλή μετακίνηση έννοιες. Το Ινστιτούτο προτείνει συγχρόνως το διδακτικό παιχνίδι, το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει για παράδειγμα κατασκευές με κολάζ ή ζωγραφική με θέμα τα σήματα οδικής κυκλοφορίας, καθώς και τη διοργάνωση επίσκεψης σε Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής.

ΠΗΓΗ: tovima.gr

Παιδικός εκφοβισμός: Πως θα καταλάβετε ότι το παιδί σας έχει ''προβλήματα'' στο σχολείο;

Ο εκφοβισμός των παιδιών είναι η επιθετική συμπεριφορά που είναι εκ προθέσεως και περιλαμβάνει μια ανισορροπία δύναμης και αντοχής.

Τυπικά, επαναλαμβάνεται κατά την πάροδο του χρόνου. Ο εκφοβισμός μπορεί να λάβει πολλές μορφές, όπως το χτύπημα ή σωματική βία, πειράγματα ή λεκτική παρενόχληση.

Στις μέρες μας ο εκφοβισμός μπορεί να γίνει και με την αποστολή προσβλητικών μηνυμάτων από το τηλέφωνο ή τον υπολογιστή μέσω e-mail (cyber bullying).

Πολλά παιδιά, ιδιαίτερα τα αγόρια τρομοκρατούνται από τα μεγαλύτερα παιδιά, να μην το πουν στους γονείς ή στους δασκάλους στο σχολείο τους, γι'αυτό είναι σημαντικό οι γονείς να είναι σε εγρήγορση για τα  πιθανά σημάδια του εκφοβισμού.

Ποιά είναι τα σημάδια:

·Το παιδί σας επιστρέφει στο σπίτι με σκισμένα ρούχα, κατεστραμμένα ή άλλα προσωπικά του αντικείμενα

· Δεν μπορεί να σας δώσει πειστική απάντηση και να δικαιολογήσει τυχόν εκδορές ή μώλωπες

·Έχει πολύ λίγους ή και καθόλου φίλους

·Δείχνει φοβισμένο όταν είναι να πάει στο σχολείο ή να επιστρέψει από αυτό, να μπει στο σχολικό λεωφορείο ή ακόμα να συμμετέχει σε σχολικές δραστηριότητες.

·Στην επιστροφή από το σχολείο επιλέγει διαδρομή που δεν έχει λογική (ακόμη και αν είναι μεγαλύτερη)

·Έχει χάσει το ενδιαφέρον του για το σχολείο και η απόδοση του είναι κακή

·Δείχνει θλιμμένο, χωρίς διάθεση όταν γυρίζει στο σπίτι

·Κάνει συχνά παράπονα για πονοκέφαλο, στομαχόπονο ή άλλου είδους σωματικό πόνο

·Κοιμάται με δυσκολία και έχει συχνούς εφιάλτες

·Δεν έχει όρεξη για φαγητό

·Έχει άγχος και χαμηλή αυτοεκτίμηση

Τι πρέπει να κάνετε

Αν το παιδί σας παρουσιάζει κάποιο ή κάποια από τα παραπάνω σημάδια χωρίς να σημαίνει απαραίτητα ότι έχει πέσει θύμα εκφοβισμού, εσείς θα πρέπει να το διερευνήσετε.
 
1. Μιλήστε με το παιδί σας.

Πείτε του ότι η συμπεριφορά του σας προβληματίζει και θέλετε να το βοηθήσετε. Μπορείτε να κάνετε τις παρακάτω ερωτήσεις:

Απευθείας ερωτήσεις:

·«Ανησυχώ για εσένα. Μήπως σε ενοχλεί κανένα παιδί στο σχολείο;»

Υπάρχουν παιδιά στο σχολείο που σου κάνουν άσχημα πειράγματα;

·Υπάρχουν παιδιά στο σχολείο που δε σε κάνουν παρέα σκοπίμως;

·Ποιοι είναι οι καλύτεροί σου φίλοι φέτος? Με ποιους κάνεις παρέα;

·Υπάρχουν παιδιά στο σχολεία τα οποία δε συμπαθείς? Ποια είναι και γιατί δε τα συμπαθείς?

2. Μιλήστε με τους δασκάλους του σχολείου.

Κανονίστε ένα ραντεβού με το η τους δασκάλους του σχολείου. Εκείνοι θα έχουν καλύτερη άποψη για το τι μπορεί να συμβαίνει.

Ερωτήσεις που μπορείτε να κάνετε: 

·«Πως τα πάει το παιδί μου με τα άλλα παιδιά της τάξης;»

·«Με ποιους κάνει παρέα;»

·«Έχετε παρατηρήσει ανάρμοστη συμπεριφορά από άλλα παιδιά στο παιδί μου;» Δώστε μερικά παραδείγματα για το τι εννοείτε ως ανάρμοστη συμπεριφορά.

Δυστυχώς στις μέρες μας ο εκφοβισμός στα σχολεία έχει ανέβει δραματικά και οι γονείς θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση και να αντιληφθούν τα σημάδια για να προστατέψουν το παιδί τους από το να πέσει θύμα εκφοβισμού. 

 

Πηγή: Healthtimes

Ασθένεια των κινήσεων στα παιδιά

Τι είναι η ασθένεια των κινήσεων; 

Η ασθένεια των κινήσεων «motion sickness» είναι μία κατάσταση που εμφανίζεται ως απάντηση στην κίνηση και περιλαμβάνει συμπτώματα από το γαστρεντερικό σύστημα και το νευρικό σύστημα. Συμβαίνει σε ορισμένους ανθρώπους όταν βρίσκονται σε ένα αυτοκίνητο, μια βάρκα, πλοίο ή οποιοδήποτε κινούμενο μεταφορικό μέσο. Η κατάσταση αυτή είναι σπάνια στα παιδιά κάτω των δύο ετών. Εμφανίζεται συχνότερα στα νήπια και τα παιδιά προσχολικής ηλικίας αλλά η κορύφωση της συχνότητας της παρατηρείται στην ηλικία των δώδεκα ετών και στη συνέχεια η συχνότητά της μειώνεται στην ενήλικο ζωή.
Βασικά η ασθένεια των κινήσεων είναι το αποτέλεσμα «σύγκρουσης» ανάμεσα στην όραση και την ακοή σε σχέση με την κίνηση. Το εσωτερικό των αυτιών αντιλαμβάνεται την κίνηση του αυτοκινήτου σε αντίθεση με τα μάτια με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος να λαμβάνει αντικρουόμενα μηνύματα με επακόλουθο να προκαλείται ναυτία.

Ποια είναι τα συμπτώματα που τη χαρακτηρίζουν; Τα συμπτώματα της έχουν περιγραφεί για πρώτη φορά από τον Ιπποκράτη και η λέξη ναυτία που αποτελεί το κύριο σύμπτωμα της ασθένειας των κινήσεων προέρχεται από την ελληνική λέξη «ναυς» που σημαίνει πλοίο.
Τα κύρια συμπτώματα της είναι αίσθημα ζάλης, ναυτία, ρέψιμο, αυξημένη εφίδρωση, αίσθημα θερμότητας, σιελόρροια και ένα γενικό αίσθημα κακουχίας. Τα παιδιά μπορεί να παρουσιάζουν ωχρότητα και υπεραερισμό που μπορεί να προκαλέσει δύσπνοια, παραισθησίες και αίσθημα επικείμενης «καταδίκης».

Τι μπορούμε να κάνουμε για την πρόληψη της ασθένειας των κινήσεων; 1. Ενθαρρύνετε το παιδί σας να κοιτάξει σε ένα μακρινό σημείο έξω από το αυτοκίνητο και μην το αφήσετε να ασχολείται με δραστηριότητες όπως διάβασμα ή παιγνίδια χειρός που κάνουν τα μάτια του παιδιού να είναι συγκεντρωμένα μέσα στο αυτοκίνητο. Για τα μικρά παιδιά που είναι σε κάθισμα αυτοκινήτου η θέση του καθίσματος πρέπει να είναι τέτοια ώστε το παιδί να μπορεί να δει έξω.
2. Αποφύγετε να βάζετε το παιδί να κάθεται στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου ή του λεωφορείου.
3. Διατηρήστε καθαρό τον αέρα του αυτοκινήτου. Μην επιτρέπετε σε κάποιο να καπνίσει στο αυτοκίνητο και μην έχετε στο αυτοκίνητο τρόφιμα με έντονη μυρωδιά. Όταν το παιδί σας αισθανθεί ζάλη ή αρχίσει να ιδρώνει ανοίξετε το παράθυρο να εισέλθει καθαρός αέρας.
4. Οδηγείτε ομαλά χωρίς μεγάλες διακυμάνσεις στην ταχύτητα του οχήματος.
5. Κάντε συχνές στάσεις στη διαδρομή σας και κατεβάστε το παιδί σας από το αυτοκίνητο για να αναπνεύσει καθαρό αέρα.
6. Αποφύγετε πριν το ταξίδι τα λιπαρά γεύματα και στην περίπτωση που τα παιδί αρχίσει να αισθάνεται ναυτία καλό θα ήταν να του δώσετε να μασά ένα παξιμάδι. Το άδειο στομάχι δεν είναι το καλύτερο για την καταπολέμηση της ναυτίας.
7. Γενικά να θυμάστε ότι πρέπει να είστε σε εγρήγορση για τα πρόδρομα σημεία όπως αδιαθεσία, ζάλη και όταν το παιδί φαίνεται χλωμό και ιδρωμένο.

Πρόληψη και θεραπεία της ασθένειας των κινήσεων A. Φαρμακευτική αγωγή Υπάρχουν διάφορα φάρμακα που μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη και τη θεραπεία της ασθένειας των κινήσεων. Σε γενικές γραμμές τα φάρμακα λειτουργούν καλύτερα εάν ληφθούν πριν την έναρξη των συμπτωμάτων. Μερικά από αυτά έχουν ως παρενέργεια την υπνηλία. Καλό θα ήταν να συμβουλευτείτε τον παιδίατρό σας για τη χορήγηση θεραπευτικής αγωγής. Κάποια από τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι η διφαινυδραμίνη, μεκλιζίνη, διμενυδρινάτη, προμεθαζίνη και σκοπαλαμίνη. Τα φάρμακα αυτά έχουν ένδειξη για παιδιά άνω των 2 ετών (διφαινυδραμίνη, διμενυδρινάτη, προμεθαζίνη) και κάποια από αυτά χορηγούνται μόνο σε παιδιά άνω των 12 ετών (μεκλιζίνη και σκοπαλαμίνη).

B. Άλλες προληπτικές θεραπείες: 1.Φυσικοθεραπεία: Όταν ένα συγκεκριμένο μοτίβο κίνησης παρουσιάζεται επανειλημμένα μπορεί να μειώσει το αίσθημα της ναυτίας επιδρώντας στο αιθουσαίο σύστημα. Για το λόγο αυτό επαναλαμβανόμενες κινήσεις της κεφαλής σε σχέση με οπτικά ερεθίσματα μπορούν να μειώσουν την ευαισθησία στην ασθένεια των κινήσεων σε ορισμένα άτομα που είναι επιρρεπή.
2. Πιπερόριζα (Τζίντζερ): Έχει χρησιμοποιηθεί για την πρόληψη της ασθένειας των κινήσεων και τυχαιοποιημένες μελέτες σε ναυτικούς έχουν δείξει όφελος με τη λήψη 1 έως 2 γραμμαρίων πιπερόριζας. Ο μηχανισμός της δράσης της σχετίζεται με επίδρασή του στη γαστρική κινητικότητα.

Πηγή

Οι «απαγορευμένες» φράσεις προς το παιδί

 

Φυσικά δεν θα λέγατε ποτέ στο παιδί σας κάτι πολύ σκληρό, όπως «εύχομαι να μην είχες γεννηθεί», ωστόσο, υπάρχουν κι άλλα σχόλια που μπορεί να θεωρείτε ότι είναι ακίνδυνα κι όμως μπορεί να κάνουν εξίσου μεγάλη ζημιά στην αυτοεκτίμηση του παιδιού. Γενικότερα, αποφύγετε οτιδήποτε μπορεί να μειώσει την εικόνα που έχει το παιδί για τον εαυτό του. 

«Τα λόγια που συχνά λέμε κρύβουν τάσεις κριτικής και αξιολόγησης», προειδοποιεί η Lauren Goldstein, ειδική παιδοψυχολόγος στο πανεπιστήμιο Strayer. «Οι γονείς θεωρούν ίσως ότι διορθώνοντας τα λάθη των παιδιών τους τα βοηθάνε να μάθουν από αυτά, ωστόσο αυτό που συχνά αντιλαμβάνονται τα παιδιά είναι ότι κάτι δεν κάνουν σωστά ή δεν είναι αρκετά καλοί για κάτι, ως άνθρωποι».

Παρακάτω ακολουθούν κάποιες φράσεις που διαλύουν την αυτοεκτίμηση ενός παιδιού και καλό είναι να αποφεύγονται. 

«Είμαι απασχολημένος/η»

Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που θα είστε απασχολημένοι με κάτι και το παιδί σας θα ζητάει την προσοχή σας, όμως μην αγνοείτε τις ανάγκες του παιδιού και το κάνετε να νιώθει υποτιμημένο, διότι μια τέτοια συμπεριφορά θα το οδηγήσει να μην σας λέει τελικά κι άλλα σημαντικά πράγματα που θα θέλατε να γνωρίζετε ότι του συμβαίνουν. 

Παρότι δεν προτείνει κανείς να τα παρατήσετε όλα και να ασχοληθείτε μόνο με το παιδί, μην του απαντήσετε «είμαι απασχολημένος/η τώρα». Αντ’ αυτού, πείτε στο παιδί ότι αμέσως μόλις τελειώσετε τη δουλειά σας, θα μπορέσετε να ασχοληθείτε μαζί του και να το βοηθήσετε σε ό,τι χρειάζεται. 

«Γιατί το έκανες αυτό;»

Ανεξάρτητα από το πόσο μπερδεμένοι είστε, το να ζητάνε από το παιδί σας να αναλύσει τη συμπεριφορά του μειώνει την αυτοεκτίμησή του και το οδηγεί στην εσωστρέφεια. Αντί για αυτό, μπορείτε να ρωτήσετε το παιδί πώς ένιωσε και τι σκέφτηκε όταν πήρε την απόφαση να κάνει αυτό που έκανε. Ωστόσο, αποφύγετε να μαντεύετε τις απαντήσεις του, γιατί το παιδί μπορεί να σας πει «ναι» σε κάτι, μόνο και μόνο για να σας καθησυχάσει. 

«Στο είχα πει!»

Παρά το γεγονός ότι πράγματι οι γονείς ξέρουν τις περισσότερες φορές ποιο είναι το καλύτερο για τα παιδιά τους, η υπενθύμιση των λαθών ενός παιδιού στέλνει το μήνυμα ότι εσείς έχετε πάντοτε δίκιο και το παιδί πάντοτε άδικο. Όταν, λοιπόν, το παιδί σας κάνει ένα λάθος, για το οποίο το είχατε προειδοποιήσει, δεν πρέπει να του λέτε «Στο είχα πει!», αλλά προσπαθήστε να βρείτε μαζί του λύσεις για ό,τι έγινε χωρίς να υποβαθμίζετε την αυτοπεποίθηση του και την ικανότητά του να παίρνει αποφάσεις για τον εαυτό του. 

«Θα δεις τι θα γίνει, όταν γυρίσει ο μπαμπάς!»

Παρότι πολλές φορές το παιδί σας μπορεί να σας τρελαίνει με τα καμώματά του, να είστε πολλοί προσεκτικοί όταν παίζετε το παιχνίδι του καλού και του κακού με το σύντροφό σας, γιατί όχι μόνο κάνετε τον πατέρα του παιδιού να φαίνεται ο κακός, αλλά υποβαθμίζετε και τη δική σας δύναμη, δείχνοντας ότι εσείς δεν έχετε την εξουσία να πάρετε αποφάσεις και να το τιμωρήσετε, αν χρειαστεί. 

Όταν εντοπίσετε ανάρμοστη συμπεριφορά, αντιμετωπίστε την άμεσα και αν δεν έχετε ακόμα αποφασίσει τι ακριβώς θα κάνετε για τη συμμόρφωση του παιδιού, πείτε του ότι θα αποφασίσετε ως γονείς για τις συνέπειες της πράξης του. 

«Μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά» 

Είναι θεμιτό να θέλετε να απομακρύνετε από το παιδί σας όλους τους φόβους, αλλά αν αγνοείτε τα συναισθήματα του παιδιού, το άγχος του θα χειροτερέψει, αντί να αμβλυνθεί. Το παιδί θα αρχίσει να φοβάται περισσότερο γιατί θα προσπαθεί να καταπολεμήσει τον αρχικό του φόβο και παράλληλα θα φοβάται μήπως σας απογοητεύσει, αν κάτι δεν πάει όπως του λέτε ότι θα πάει. Μιλήστε με το παιδί για τα συναισθήματά του χωρίς να προσπαθείτε συνεχώς να ωραιοποιείτε τα πράγματα. 

«Γιατί έτσι!»

Κανείς δεν αμφισβητεί την εξουσία που έχετε ως γονείς, εσείς αποφασίζετε για το παιδί σας μέχρι μια ηλικία, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι το παιδί δεν έχει δικαίωμα να αντιδράει. Όταν, λοιπόν, το κάνει, απαντήστε του σοβαρά και με επιχειρήματα για ποιο λόγο έχετε μια διαφορετική άποψη. 

Στην ερώτηση «γιατί;» μην απαντάτε απλώς «γιατί έτσι!», διότι αυτό δεν είναι σοβαρή απάντηση. Αντίθετα, είναι μια φράση που μειώνει την αυτοεκτίμηση του παιδιού και το κάνει να πιστεύει ότι εκείνο δεν έχει καμιά άποψη και θέση στα πράγματα. 

Μπορεί κάποια από τις παραπάνω φράσεις να σας ξεφύγει και να την ξεστομίσετε. Ακόμα και τότε, δεν έχετε χάσει το παιχνίδι. «Τα λόγια είναι πανίσχυρα, εκφράζοντας και νόημα και συναίσθημα. Ωστόσο, η προσεκτική επιλογή των φράσεων που χρησιμοποιείτε μιλώντας στο παιδί σας, θα το βοηθήσει να νιώθει ότι το αγαπάτε, ότι το σέβεστε κι ότι έχει αξία στη ζωή σας», λέει η Goldstein.

Έχοντας αυτήν τη συμπεριφορά απέναντι στο παιδί, θα το βοηθήσετε να αποκτήσει την αυτοεκτίμηση που πρέπει να έχει στη ζωή του.

Πηγή

Που πήγε ο παππούς και η γιαγιά;

Αυτή η ερώτηση δημιουργεί ένα συναισθηματικό μούδιασμα σε κάθε γονιό που καλείται να ανακοινώσει στο παιδί του το θάνατο ενός  ιδιαίτερα αγαπημένου προσώπου , όπως του παππού και της γιαγιάς καθώς ο γονιός βιώνει την απώλεια του πατέρα, της μητέρας, του πεθερού ή της πεθεράς του. 

Είναι σημαντικό αυτή η ανακοίνωση να γίνει και από τους δυο γονείς. Ενημερώστε το παιδί σας ότι έχετε να του πείτε κάτι σημαντικό. Μη φοβηθείτε να χρησιμοποιήστε τη λέξη «πέθανε» καθώς περιγράφει απόλυτα το θάνατο και δεν υπάρχει ενδεχόμενο παρερμήνευσης που θα δημιουργούσαν οι λέξεις «έφυγε ή κοιμήθηκε».

Ανάλογα με την ηλικία του παιδιού προσαρμόστε τα λόγια σας. Αν το παιδί σας είναι στην προσχολική ηλικία αρκεί να ακούσει ότι ο παππούς ή η γιαγιά πέθανε και πλέον δε θα τον ξαναδεί. Στη σχολική ηλικία ενδεχομένως το παιδί να εκφράσει περισσότερες απορίες. Προσπαθήστε να του μιλήσετε για τον κύκλο της ζωής και οι απαντήσεις σας να είναι σύντομες και απλές. Αν σε κάποια ερώτηση δεν είστε σε θέση να απαντήσετε μπορείτε απλά να πείτε ότι δεν γνωρίζετε. Ενδεχομένως τα παιδιά να επανέρχονται με τις ίδιες ερωτήσεις. Σε αυτή την περίπτωση δείξτε κατανόηση και υπομονή επαναλαμβάνοντας την ίδια απάντηση.

Η παρουσία των παιδιών προσχολικής ηλικίας στην κηδεία δεν συνιστάται καθώς δημιουργεί σύγχυση, ενώ στα παιδιά σχολικής ηλικίας θα μπορούσε να βοηθήσει στην συνειδητοποίηση και αποδοχή της απώλειας. Ενημερώστε τα παιδιά για την διαδικασία της τελετής και σεβαστείτε την επιθυμία τους. Σε περίπτωση που επιθυμούν να παρεβρεθούν στην τελετή, φροντίστε να συνοδεύονται από άτομο που να έχει στενή σχέση με το παιδί και να είναι ψύχραιμο.

Δώστε χρόνο στο παιδί να χειριστεί την απώλεια. Είναι απόλυτα φυσιολογικό τις πρώτες μέρες να παρατηρήσετε αλλαγή στη συμπεριφορά του.

Καθώς κάθε παιδί είναι μοναδικό και βιώνει την απώλεια του παππού ή της γιαγιάς με δικό του τρόπο, μπορείτε να καλείτε στον τηλεφωνικό αριθμό  1056 που αντιστοιχεί στην «Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για Παιδιά σε κίνδυνο –SOS 1056» καθημερινά σε 24ωρη βάση προκειμένου να συμβουλευτείτε Ψυχολόγο.

Πηγή

Αγοράκι στο αναπηρικό του καροτσάκι, παραμερίστηκε στη σχολική αναμνηστική φωτογραφία

Η παραπάνω φωτογραφία  είναι μια σχολική φωτογραφία που απεικονίζει τα παιδιά της τάξης δημοτικού σχολείου και παράμερα έναν συμμαθητή τους καθηλωμένο σε αναπηρικό καροτσάκι να στέκεται μακριά από τους υπόλοιπους…

Όταν οι γονείς του είδαν την φωτογραφία έγιναν έξαλλοι και έφεραν το  θέμα στα φώτα της δημοσιότητας ρίχνοντας ευθύνες στην εταιρεία που ανέλαβε τη φωτογράφιση της τάξης  και απαιτώντας να τραβηχτεί και πάλι η σχολική αναμνηστική φωτογραφία

Στη φωτό,  βλέπουμε τον 7χρονο  Miles Ambridge, καθηλωμένο στο αναπηρικό του καροτσάκι , ξεχωριστά από τους υπόλοιπους 22 συμμαθητές του ,να χαμογελάει στην κάμερα και ταυτόχρονα να προσπαθεί τεντώνοντας τον λαιμό του να τους πλησιάσει!

Όταν το αγοράκι πήγε τη φωτογραφία στους γονείς του τον περασμένο μήνα εκείνοι σοκαρίστηκαν!

«Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε πώς ο φωτογράφος μπορούσε να βλέπει ανάμεσα από τον φακό αυτό το αποτέλεσμα και να θεωρήσει ότι αυτό που έβλεπε ήταν μια καλή σύνθεση; Αυτό στα αλήθεια μπλόκαρε το μυαλό μου. Το να σε επιλέξουν ώστε να κάθεσαι παράμερα από τους υπόλοιπους είναι τρομακτικό και αυτό ακριβώς συνέβη..» δηλώνει η μητέρα του 7χρονου αγοριού Anne Belanger.

Να σημειώσουμε ότι ο Ambridge πάσχει από μια γενετική ασθένεια που ατροφεί το μυικό του σύστημα. Ως αποτέλεσμα, δεν μπορεί να περπατήσει και χρησιμοποιεί μόνο το αναπηρικό του καροτσάκι.

Πηγή

ΣΟΚ: Χτυπούσε το παραπληγικό παιδί του με σκεπάρνι

Είδαν τον πατέρα από το παράθυρο να φωνάζει στον παραπληγικό γιο του να σηκωθεί κι επειδή δεν τα κατάφερνε ... τον χτυπούσε με σκεπάρνι στο σώμα και το κεφάλι.

Το ζευγάρι των γειτόνων σοκαρίστηκε με το αποτροπιαστικό θέαμα, και κατήγγειλε όσα είδε.

Η υπόθεση έφθασε στη δικαστική αίθουσα, με τον 53χρονο πατέρα να καταδικάζεται από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο σε φυλάκιση 12 μηνών με 3ετή αναστολή.

Όλα ξεκίνησαν το Μάιο του 2008, όταν οι γείτονες είδαν τον πατέρα να φωνάζει και να χτυπάει τον 24χρονο γιο του, ο οποίος μετά από πτώση, στα 8,5 του χρόνια, από τα νταμάρια, έμεινε παραπληγικός, μην μπορώντας ούτε να κινηθεί ούτε να μιλήσει.

Σύμφωνα με το cretalive.gr, o πατέρας, ακολουθώντας μια "ξεχωριστή μέθοδο", φώναζε και έβριζε επί μισή ώρα το παιδί του, για να το κάνει ... να σηκωθεί, χωρίς όμως αποτέλεσμα, αν και ο νεαρός κατέβαλε προσπάθειες.

Το ζευγάρι διαμαρτυρήθηκε και όταν ο πατέρας βγήκε από το σπίτι και κλήθηκε να απαντήσει γιατί χτυπάει το παιδί είπε ότι ... απλά κάνουν γυμναστική.

Αυτά επανέλαβε το ζευγάρι και στο Δικαστήριο, με τον 53χρονο άνδρα να διατείνεται ότι είναι όλα ψέματα και πως οι γείτονες έχουν διαφορές μαζί του και θέλουν να του δημιουργήσουν πρόβλημα. Παράλληλα είπε πως προσέχει το παιδί του, το πηγαίνει για φυσικοθεραπείες και γενικότερα το φροντίζει όσο καλύτερα μπορεί.

Σημειώνεται ότι η υπόθεση έφτασε στο δικαστήριο, καθώς παρά τις προσπάθειες του ζευγαριού, δεν υπήρξε καμία παρέμβαση κι έτσι οι γείτονες κατέφυγαν στο Σύλλογο Γονέων και Φίλων Ηρακλείου "Δικαίωμα στη Ζωή - Όαση του Παιδιού" που με τη σειρά του έκανε παρέμβαση στην Εισαγγελία.

Ο πατέρας καταδικάστηκε από το δικαστήριο, ενώ ο γιος εξακολουθεί να ζει με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του.

Πηγή

Τι πρέπει να κάνουμε αν χαθεί ένα παιδί;

H φυγή της 13χρονης Χριστίνας από τα Σπάτα μετά την γνωριμία της με 23χρονο μέσω Facebook αλλά και η σύλληψη του 40χρονου από τα Πετράλωνα ο οποίος ασελγούσε σε ανήλικα κορίτσια υποδυόμενος τον αστυνομικό, εκτός του ότι επανέφερε τη συζήτηση για τους κινδύνους του διαδικτύου, αναστάτωσε γονείς, γιαγιάδες και παππούδες, αυξάνοντας το φόβο μιας ενδεχόμενης απαγωγής.

Η ψυχραιμία είναι απαραίτητη σύμφωνα με τους ειδικούς, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τα φαινόμενα της σύγχρονης εποχής . Όσον αφορά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αντί να κυνηγάμε όμως φαντάσματα, θα ήταν προτιμότερο να μπούμε στο Facebook και να μην μένουμε στην άγνοια…

Το Facebook προτείνει τα ακόλουθα στους γονείς:

-Η εξοικείωση με την τεχνολογία ίσως σας δυσκολέψει. Μην φοβάστε να ζητήσετε από τα παιδιά σας να σας εξηγήσουν ό,τι δεν καταλαβαίνετε. (Να θυμάστε ότι όταν κανονίζουν μια συνάντηση μέσω Facebook συνήθως περιορίζονται να ενημερώσουν κάποιον συνομήλικό τους ή κανέναν).

-Αν δεν είστε ήδη στο Facebook, σκεφτείτε το ενδεχόμενο να γίνετε μέλος. Έτσι θα καταλάβετε περί τίνος πρόκειται!

-Δημιουργήστε μια ομάδα Facebook για την οικογένειά σας. Έτσι θα έχετε έναν ιδιωτικό χώρο όπου θα μοιράζεστε φωτογραφίες και θα μένετε σε επαφή.(Προσοχή:μην ανεβάζετε φωτογραφίες με πολύ προσωπικές σας στιγμές)

-Μάθετε στα έφηβα παιδιά σας τα βασικά σχετικά με την ασφάλεια στο Διαδίκτυο, ώστε να μπορούν να διατηρήσουν το Χρονολόγιο τους στο Facebook και τους άλλους διαδικτυακούς λογαριασμούς τους απόρρητους και ασφαλείς.

-Μιλήστε για την ασφάλεια σε θέματα τεχνολογίας ακριβώς όπως μιλάτε για την ασφάλεια στην οδήγηση και στα σπορ.

Τίποτα δεν θα σας βοηθήσει, εάν δεν μιλάτε με το παιδί.

«Συζητήστε με τον έφηβο»

-Αν έχεις κάποιο πρόβλημα στο σχολείο ή στο Διαδίκτυο, θα έρθεις να μου το πεις;

-Βοήθησέ με να καταλάβω γιατί θεωρείς σημαντικό για σένα το Facebook.

-Μπορείς να με βοηθήσεις να δημιουργήσω Χρονολόγιο στο Facebook;

-Ποιοι είναι οι φίλοι σου στο Facebook;

-Θέλω να γίνω φίλος σου στο Facebook. Σε πειράζει; Αν ναι, γιατί;

-Επισκεφτείτε την σελίδα του Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου

-Επισκεφτείτε το cyberkid.gov.gr (Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και Ελληνική Αστυνομία)

-Επισκεφτείτε το χαμόγελο του παιδιού

Η επικοινωνία με την Υποδιεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος  της Ελληνικής Αστυνομίας γίνεται μέσω email στο ccu (at-αντικαθίσταται από το λεγόμενο «παπάκι») ath.forthnet.gr.

Έφηβες οι περισσότερες που εξαφανίζονται

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Αστυνομίας και του Χαμόγελου του Παιδιού, η πλειονότητα των εξαφανισμένων παιδιών σε ποσοστό 53% είναι έφηβοι ηλικίας 13-18 ετών και ιδιαίτερα κοριτσιών, μιας και από τα 43 περιστατικά (σημαντικά μικρός αριθμός σε σχέση με όσα ακούγονται συχνά) τέτοιου είδους εξαφανίσεων που δηλώθηκαν στην Αστυνομία το 2012, τα 26 αφορούσαν γυναίκες.

Για να μη μεγαλώσουν τα παιδιά τρομοκρατημένα και κλειδωμένα στο σπίτι με τον φόβο της ενδεχόμενης απαγωγής, οι ειδικοί συστήνουν στους γονείς να ενημερώσουν σχετικά τα παιδιά τους για τους κινδύνους που μπορεί να αντιμετωπίσουν προειδοποιώντας τα να μη μιλάνε ή να μην ακολουθούν αγνώστους και σε περίπτωση που τους συμβεί κάτι να απευθυνθούν στην Αστυνομία ή να καλέσουν στην γραμμή 116000 του Χαμόγελου.

Συμβουλές από ένα εξπέρ του είδους ….

Πριν λίγες ημέρες ο ειδικός ερευνητής και προϊστάμενος του τμήματος εξαφανισμένων ατόμων της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας του Βελγίου, με 20ετή εμπειρία στις εξαφανίσεις Αλέν Ρεμύ βρέθηκε στην Ελλάδα ως κεντρικός εισηγητής ενός εκπαιδευτικού σεμιναρίου που διοργάνωσε το «Εθνικό Κέντρο για τα εξαφανισμένα και υπό εκμετάλλευση παιδιά» με το συντονισμό του «Χαμόγελου του παιδιού».

Πηγή

Πάτρα: O ΕΟΠΠΥ αρνείται σε κατάκοιτο παιδί τα αναλώσιμα για την αξιοπρεπή της διαβίωση!

Με απεργία πείνας απαντά στην αναλγησία του ΕΟΠΠΥ ο πατέρας της μικρής Μαρίας απο την Πάτρα που εδώ και χρόνια βρίσκεται καθηλωμένη στο κρεβάτι εξαιτίας μιας σπάνιας ασθένειας.

Ο Εθνικός Οργανισμός Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ), απάντησε αρνητικά, στην απελπισμένη αίτηση του Νίκου Πουλκουρτζή, για την δωρεάν χορήγηση αναλώσιμων υλικών (υπνοσέντονα, χαρτοβάμαβακα, γάζες, γάντια μιας χρήσης και ειδικής κρέμας), που είναι άκρως απαραίτητα για την καθημερινή διαβίωση της κόρης του.

Ήδη ο τραγικός πατέρας, που εδώ και χρόνια τραβάει με την οικογένειά του το Γολγοθά της ζωής τους, έχει αποφασίσει να προβεί στην επόμενη απέλπιδα κίνησή του:

Την Δευτέρα θα ξεκινήσει απεργία πείνας, έξω από το γραφείο του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης, αναρτώντας και ένα πανό που θα καλεί το Κράτος να χορηγήσει ένεση ευθανασίας στο παιδί του!

Πηγή

"Να βλέπουμε το παιδί πριν δούμε την αναπηρία"

Τόσο τα παιδιά με αναπηρίες όσο και οι κοινότητες στις οποίες ζουν, θα επωφεληθούν εάν οι κοινωνίες εστιάζουν σε αυτό που τα παιδιά αυτά μπορούν να επιτύχουν και όχι σε αυτό που δεν μπορούν να κάνουν, επισημαίνει η ετήσια έκθεση της UNICEF «Η Κατάσταση των Παιδιών στον Κόσμο».
Η εστίαση στις ικανότητες και τις δυνατότητες των παιδιών με αναπηρίες θα δημιουργήσει οφέλη για την κοινωνία στο σύνολό της, αναφέρει η έκθεση που δημοσιεύεται σήμερα.
Η έκθεση καθορίζει το πώς οι κοινωνίες μπορούν να περιλαμβάνουν τα παιδιά με αναπηρίες, διότι όταν αυτά συμμετέχουν πλήρως στην κοινωνία, ωφελούνται όλοι.
Για παράδειγμα, η συμμετοχική εκπαίδευση διευρύνει τους ορίζοντες όλων των παιδιών, ενώ παράλληλα προσφέρει ευκαιρίες για τα παιδιά με αναπηρίες για να εκπληρώσουν τις φιλοδοξίες τους.
Για πολλά παιδιά με αναπηρίες, ο αποκλεισμός αρχίζει κατά τις πρώτες ημέρες της ζωής τους καθώς δεν καταγράφεται η γέννησή τους. Χωρίς ταυτότητα, είναι αποκομμένα από τις υπηρεσίες κοινωνικής και νομικής προστασίας που είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση και το μέλλον τους.
Η έκθεση αναφέρει ότι τα παιδιά με αναπηρίες είναι λιγότερο πιθανό να λάβουν υγειονομική περίθαλψη ή να πάνε στο σχολείο. Είναι από τα πλέον ευάλωτα στη βία, την κακοποίηση, την εκμετάλλευση και την παραμέληση, ιδιαίτερα εάν είναι αφανή ή έχουν τοποθετηθεί σε ιδρύματα - όπως πολλά καταλήγουν εκεί - εξαιτίας του κοινωνικού στίγματος και του οικονομικού κόστους της ανατροφής τους.
Το φύλο είναι ένας βασικός παράγοντας, καθώς τα κορίτσια με αναπηρία είναι λιγότερο πιθανό, από ό, τι τα αγόρια, να λάβουν τροφή και φροντίδα.
Υπάρχουν ελάχιστα ακριβή στοιχεία για τον αριθμό των παιδιών με αναπηρίες, τι αναπηρίες έχουν αυτά τα παιδιά και πώς επηρεάζουν τη ζωή τους. Ως αποτέλεσμα, ελάχιστα κράτη διαθέτουν ένα αξιόπιστο οδηγό για την κατανομή των πόρων για τη στήριξη και τη βοήθεια παιδιών με αναπηρίες και τις οικογένειές τους.
Περίπου το ένα τρίτο των χωρών του κόσμου δεν έχουν ακόμα επικυρώσει τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία.
Η έκθεση καλεί όλες τις κυβερνήσεις να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους να εγγυηθούν την ισότητα των δικαιωμάτων όλων των πολιτών τους - συμπεριλαμβανομένων των πιο περιθωριοποιημένων και ευάλωτων παιδιών τους.
Η Ελλάδα έχει επικυρώσει τόσο τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία και το σχετικό προαιρετικό πρωτόκολλο όσο και τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Η πρόσφατη έκθεση της UNICEF Ελλάδος «Η Κατάσταση των Παιδιών στην Ελλάδα 2013» επισημαίνει όμως πως παρατηρούνται προβλήματα σχετικά με την απρόσκοπτη σχολική συμμετοχή (κατάλληλη πρόσβαση και επαρκή ειδική εκπαιδευτική στήριξη) παιδιών με αναπηρίες, παραβαίνοντας τόσο την αρχή της μη διάκρισης, όσο και το δικαίωμά τους στην εκπαίδευση τόσο γενικά όσο και ειδικά.
Η έκθεση της UNICEF «Η Κατάσταση των Παιδιών στον Κόσμο» θέτει την ατζέντα για ανάληψη δράσης και καλεί τις κυβερνήσεις να επικυρώσουν και να εφαρμόσουν τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία και τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, καθώς και να υποστηρίξουν τις οικογένειες, έτσι ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στο υψηλότερο κόστος της φροντίδας των παιδιών με αναπηρίες.
Καλεί, επίσης, για τη λήψη μέτρων για την καταπολέμηση των διακρίσεων και τονίζει τη σημασία της συμμετοχής των παιδιών και των εφήβων με αναπηρίες στις διαβουλεύσεις σχετικά με το σχεδιασμό και την αξιολόγηση των προγραμμάτων που τους αφορούν.

Η ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΔΙΑΤΡΕΧΕΙ ΣΟΒΑΡΟ ΚΙΝΔΥΝΟ

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΚΡΑΣΣΑ 13 ΕΤΩΝ

Η ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΔΙΑΤΡΕΧΕΙ ΣΟΒΑΡΟ ΚΙΝΔΥΝΟ.

Μετά την ενεργοποίηση του amber alert http://www.hamogelo.gr/4-1/1501/Exafanish-ths-anhlikhs-Xristinas-Krassa-%2813-eton%29 για την εξαφάνιση της ανήλικης Χριστίνας Κρασσά 13 ετών, κρίνεται αναγκαία η άμεση ενημέρωση όλων των πολιτών για σοβαρότατες ενδείξεις που έχουν προκύψει σχετικά με την υπόθεση.

Κατόπιν σχετικής διάταξης της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, προχωρήσαμε στη δημοσιοποίηση της φωτογραφίας του AJAZI (επ.) MARJON (ον.), 23 ετών αλβανικής καταγωγής, ο οποίος διώκεται από την αστυνομία καθώς φέρεται να σχετίζεται με την εξαφάνιση της ανήλικης. Να σημειωθεί ότι ο εικονιζόμενος κυκλοφορεί με όχημα επαγγελματικής χρήσεως (αγροτικό), χρώματος λευκού και βάσει πληροφοριών εθεάθη με το παιδί στην Ελευθερούπολη Καβάλας, όπου διαμένει.

Δεδομένων των ανωτέρω στοιχείων, της μικρής ηλικίας της Χριστίνας αλλά και της πολυήμερης παραμονής της μακριά από την οικογένειά της, παρακαλείται οποιοσδήποτε έχει κάποιο στοιχείο να επικοινωνήσει άμεσα με την Ευρωπαϊκή Γραμμή για τα Εξαφανισμένα Παιδιά 116.000 όλο το εικοσιτετράωρο (24 ώρες) ή με την αστυνομία, καθώς όπως προκύπτει από τα προαναφερθέντα

Η ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΔΙΑΤΡΕΧΕΙ ΣΟΒΑΡΟ ΚΙΝΔΥΝΟ.

http://www.hamogelo.gr/4-1/1503/Prosoxh-stis-plhrofories-poy-akoloythoyn-anaforika-me-thn-exafanish-ths-Xristinas-Krassa-13-eton

«Ενα παιδί εξαφανίζεται καθημερινά στην Ελλάδα», σύμφωνα με επίσημα στοιχεία

Eνα παιδί εξαφανίζεται καθημερινά στην Ελλάδα ενώ συνολικά 97 ανήλικοι αναζητούνται από τις αρχές από το 2012 έως σήμερα: Αυτά είναι τα επίσημα στοιχεία που ανακοίνωσε σήμερα η Ελληνική Αστυνομία, σε ότι αφορά τις εξαφανίσεις των παιδιών στη χώρα μας, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης που πραγματοποίησε σήμερα στο Ζάππειο ο εθελοντικός Οργανισμός «Το Χαμόγελο του Παιδιού», με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εξαφανισμένων Παιδιών στις 25 Μαΐου.

Με σύνθημα «Ενώνουμε τις Δυνάμεις μας για τα Παιδιά», οι υπεύθυνοι του Οργανισμού ανακοίνωσαν τα τελευταία στατιστικά στοιχεία, σχετικά με τις περιπτώσεις εξαφανίσεων που φτάνουν στην Ευρωπαϊκή Γραμμή για τα Εξαφανισμένα Παιδιά 116.000.

Παρόντες στην εκδήλωση ήταν εκπρόσωποι της Ελληνικής Αστυνομίας, της Πυροσβεστικής και του Λιμενικού Σώματος καθώς και οι πρεσβευτές των ΗΠΑ, του Βελγίου, του Καναδά και της Σερβίας, οι οποίοι δήλωσαν την υποστήριξή τους στο έργο του Οργανισμού και τις ενέργειες ανεύρεσης των παιδιών.

Το πρώτο τετράμηνο του 2013, η Γραμμή δέχτηκε 41 αιτήματα εξαφανίσεων στη Γραμμή 116000, από τα οποία το 80% αφορούσαν φυγές εφήβων ενώ το 5% ήταν γονικές αρπαγές. Από τα 41 αιτήματα, το Χαμόγελο του Παιδιού ασχολήθηκε με 34 περιστατικά εξαφανισμένων παιδιών και όλες οι υποθέσεις είχαν αίσιο τέλος. Ο κύριος λόγος φυγής από το σπίτι για τα παιδιά είναι οι σχέσεις στο οικογενειακό περιβάλλον (46%).

Παράλληλα, παρουσιάστηκαν και τα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας, από τον Αστυνόμο Β’ του Γραφείου Εξαφανισθέντων Ατόμων της ΕΛΑΣ, Παναγιώτη Παπαντώνη. 

Πιο συγκεκριμένα, το 2012 εξαφανίσθηκαν συνολικά σε όλη την Ελλάδα 311 παιδιά, από τα οποία τα 262 βρέθηκαν. Αντίστοιχα, το πρώτο τετράμηνο του 2013 ο αριθμός των εξαφανισμένων παιδιών έφτασε τα 138, από τα οποία τα 48 συνεχίζουν να αγνοούνται.

Στο τέλος της εκδήλωσης, πραγματοποιήθηκε επίδειξη με τα εκπαιδευμένα σκυλιά που συμμετέχουν στις έρευνες ανεύρεσης, στον προαύλιο χώρο του Ζαππείου.

Το παιδί εξαφανίστηκε
Συμβουλές αντιμετώπισης προς τους Γονείς
Βρείτε την πιο πρόσφατη φωτογραφία και αναφέρετε άμεσα την εξαφάνιση στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής σας
Να γνωρίζετε ότι για τις εξαφανίσεις ανηλίκων δεν ισχύει η αναμονή των 24 ωρών
Επικοινωνήστε με το 116000, την Ευρωπαϊκή Γραμμή για τα Εξαφανισμένα Παιδιά. Θα λάβετε τις κατάλληλες κατευθύνσεις καθώς οι πρώτες ώρες είναι οι κρίσιμες
Σκεφτείτε μήπως το παιδί είχε κάποιο λόγο που έφυγε. Εάν έχει συμβεί κάτι
Θυμηθείτε εάν το παιδί έχει ξαναφύγει, πού έχει πάει
Επικοινωνήστε με φίλους, γνωστούς και συγγενείς.
Προσπαθήστε να επικοινωνήσετε μαζί του μέσω κινητού, sms, σελίδων κοινωνικής δικτύωσης. Δείξτε του ότι νοιάζεστε και το ψάχνετε
Σε περίπτωση που το παιδί επικοινωνήσει μαζί σας, δείξτε του αγάπη και όχι το θυμό ή την απογοήτευσή σας

Τι πρέπει να κάνεις εάν χαθείς
Το να φοβηθείς είναι λογικό. Να θυμάσαι ότι οι γονείς σου σε ψάχνουν και θα σε βρουν
Μείνε σε γνωστές περιοχές. Ακόμη κι αν δεν ξέρεις πώς να πας σπίτι, σίγουρα κάποιος γνωστός θα περάσει ή οι γονείς σου που θα σε ψάχνουν
Μείνε σταθερός στο σημείο που ανακάλυψες ότι έχασες τη μαμά ή τον μπαμπά. Θα είναι το πρώτο μέρος που θα ψάξουν οι γονείς σου.
Μίλα μόνο σε ανθρώπους που ξέρεις εσύ και οι γονείς σου. Ακόμη κι αν δε γνωρίζεις που βρίσκεσαι, θυμήσου αυτή τη συμβουλή. Όταν δε γνωρίζεις κάποιον, δεν ξέρεις αν θα σε βοηθήσει ή θα κάνει ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα
Οι αστυνομικοί μας βοηθούν. Ακόμη κι αν δε βρίσκεται κάποιος αστυνομικός κοντά σου, κάλεσε το 100
Να θυμάσαι τη διεύθυνση και το τηλέφωνο του σπιτιού. Είναι σημαντικά στοιχεία που θα χρησιμεύσουν στην επιστροφή σου στο σπίτι.
Θυμήσου το 116000. Μπορείς να πάς σε ένα καρτοτηλέφωνο οποιαδήποτε ώρα και να καλέσεις το 116000 χωρίς τηλεκάρτα

Πηγή

Η φωτογραφία και η ιστορία !!!!

Το κοριτσάκι έχασε τη μητέρα του στον πόλεμο. Οι κοινωνικές υπηρεσίες το έστειλαν στο ορφανοτροφείο για να μπορέσει να επιβιώσει.
Η προσαρμογή δεν ήταν εύκολη. Η μικρή ζητούσε συνεχώς τη μητέρα της αρνιόταν να φάει, να κοιμηθεί, ή να παίξει με τα υπόλοιπα παιδιά.
Μέχρι που κάποια στιγμή οι υπεύθυνοι του ιδρύματος τη βρήκαν στην αυλή ξαπλωμένη κι έτρεξαν να δουν τι συμβαίνει.

Με έκπληξη διαπίστωσαν, ότι η μικρή είχε πάρει μια κιμωλία, ζωγράφισε στο τσιμέντο της αυλής του ορφανοτροφείου τη μητέρα της , και μετά μπήκε μέσα στη ζωγραφιά και κουλουριάστηκε στην αγκαλιά της, όπως όταν ήταν έμβρυο.
Έβγαλε μάλιστα τα παπουτσάκια της και τα άφησε έξω από τη ζωγραφιά για να μην πατήσει αυτό που θεωρούσε ιερό... αποδεικνύοντας ότι η αγάπη είναι ο πιο ιερός μας τόπος.

Το κείμενο είναι από το προσωπικό προφίλ στο Facebook της δημοσιογράφου Λίζας Δουκακάρου

Κρυφό μήνυμα διαφήμισης που μπορούν να δουν μόνο παιδιά (video)

Η ισπανική οργάνωση για την προστασία των παιδιών, ANAR, κοινοποίησε ένα βίντεο - διαφήμιση που στοχεύει στην ευαισθητοποίηση εναντίον της κακοποίησης ανηλίκων.

Με έναν πρωτότυπο τρόπο, καλεί τα κακοποιημένα παιδιά να επικοινωνήσουν με τους ανθρώπους της και να καταγγείλουν περιστατικά βίας.

Βλέποντας τη διαφήμιση, ένας ενήλικας αντικρίζει ένα λυπημένο παιδί και το μήνυμα "μερικές φορές, η κακοποίηση παιδιών είμαι εμφανής μόνο στο παιδί που υποφέρει".

Σε διαφορετική γωνία λήψης, από χαμηλότερο ύψος, εκείνο δηλαδή ενός 10χρονου παιδιού, εμφανίζεται η φιγούρα ενός παιδιού με έναν μώλωπα στο πρόσωπο και αίμα να τρέχει από τα χείλη του και το μήνυμα "αν κάποιος σε πονέσει, τηλεφώνησέ μας και θα σε βοηθήσουμε".

Όπως εξηγεί και το παραπάνω βίντεο, ένα στρώμα πάνω από το υλικό της διαφήμισης επιτρέπει σε όσους έχουν ύψος 1,75 (όσο ο μέσος ενήλικας) να βλέπουν μία διαφορετική εικόνα από όσους έχουν ύψος 1,35 (όσο το μέσο παιδί), καθώς το σημείο στο οποίο εμφανίζονται οι μώλωπες είναι εκτός της οπτικής εμβέλειας των μεγάλων.

Η οργάνωση ANAR στην Ισπανία διαχειρίζεται όπως αναφέρει το news247 τον κοινό Ευρωπαϊκό τηλεφωνικό αριθμό 116 111 ο οποίος χρησιμεύει για τη βοήθεια παιδιών και εφήβων που βρίσκονται σε κίνδυνο.

Πηγή

Δέκα χρόνια για μια πέτρα

«Διαδεδομένη, συστηματική και θεσμοθετημένη» από το Ισραήλ κακομεταχείριση των νεαρών Παλαιστίνιων κρατουμένων κατήγγειλε η Unicef, και εκτίμησε ότι περίπου 700 παιδιά από τη Δυτική Οχθη, ηλικίας 12 έως 17 ετών, συλλαμβάνονται κάθε χρόνο, ενώ το Ισραήλ εμμέσως παραδέχτηκε τις καταγγελίες.

Τα περισσότερα είναι αγόρια και υπόκεινται σε ανακρίσεις από τη στρατιωτική αστυνομία, σύμφωνα με ανακοίνωση της οργάνωσης του ΟΗΕ για τα παιδιά. Η οργάνωση κατήγγειλε παραδείγματα παιδιών που υφίστανται βάναυσες πρακτικές, απάνθρωπη μεταχείριση και τιμωρίες, που αντίκεινται στη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού και τη Σύμβαση εναντίον των βασανιστηρίων.

«Σε καμία άλλη χώρα τα παιδιά δεν δικάζονται συστηματικά από στρατιωτικά δικαστήρια ανηλίκων», αναφέρεται στην έκθεση, η οποία σημειώνει ότι «η κακομεταχείριση συνίσταται σε νυχτερινές συλλήψεις από βαριά οπλισμένους στρατιώτες που εισβάλλουν στα σπίτια των παιδιών, τους δένουν τα μάτια, αλλά και τα χέρια, με τα γνωστά πλαστικά καλώδια». Καταγγέλλει επίσης «διά της βίας ομολογίες, την απουσία δικηγόρων και την απαγόρευση συναντήσεων με τις οικογένειες κατά τη διάρκεια της ανάκρισης».

Εκπρόσωπος του ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών δήλωσε ότι στελέχη του υπουργείου συνεργάστηκαν με την οργάνωση για τη σύνταξη της έκθεσης, με στόχο να βελτιωθούν οι συνθήκες των μικρών Παλαιστινίων που τελούν υπό σύλληψη. Υποσχέθηκε ότι το Ισραήλ θα μελετήσει τα συμπεράσματα της έκθεσης και θα συνεργαστεί με τη Unicef για την εφαρμογή τους.

Οι μικροί Παλαιστίνιοι κάτω των 13 ετών δεν επιτρέπεται να φυλακισθούν περισσότερο από έξι μήνες, αλλά όσοι είναι 14 ετών και άνω μπορούν να καταδικασθούν σε κάθειρξη 10 ετών διότι έριξαν μία πέτρα, αδίκημα για το οποίο διώκονται στις περισσότερες περιπτώσεις.

Το ίδιο και οι νεαροί μέχρι 20 ετών αν ρίξουν πέτρα σε όχημα, σύμφωνα με τη Unicef.

Ο κρατούμενος «Χ»

Το Ισραήλ βρέθηκε χθες σε δύσκολη θέση και για την υπόθεση του περίφημου πια «κρατουμένου Χ», καθώς η αυστραλιανή κυβέρνηση επιβεβαίωσε σήμερα πως ο «κρατούμενος Χ», ένας Αυστραλο-ισραηλινός δικηγόρος που εκρατείτο στο Τελ Αβίβ και αυτοκτόνησε το 2010, εργαζόταν για την ισραηλινή κυβέρνηση, χωρίς να διευκρινίσει αν ήταν στη Μοσάντ, όπως υποστηρίζουν πολλά Μέσα Ενημέρωσης.

Ο Αυστραλός υπουργός Εξωτερικών Μπομπ Καρ, πάντως, ήταν κατηγορηματικός ότι ο Μπεν Ζίγκερ «ήταν ζωντανός όταν έφυγε από τη χώρα μας, πριν από δέκα χρόνια, πήρε την υπηκοότητα της χώρας αυτής (του Ισραήλ) και εργαζόταν για την κυβέρνησή του».

Πηγή

Βιάστηκε και καταδικάστηκε σε 100 χτυπήματα με μαστίγιο

Γεια σας,

Είναι τόσο απαίσιο που είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς, αλλά είναι αλήθεια: ένα 15 ετών κορίτσι βιάστηκε από τον πατριό της, έχει χρεωθεί με το σεξ εκτός γάμου και καταδικάστηκε σε 100 μαστιγώματα και οκτώ μήνες κατ 'οίκον περιορισμό στις Μαλδίβες.

Αν υπάρχει ένα πράγμα που είναι βέβαιο ότι συμφωνούν ότι τα θύματα βιασμού χρειάζονται υποστήριξη και κατανόηση, όχι τιμωρία, πολύ λιγότερο ένα τόσο σκληρή. Παρακαλούμε ζητήσει από την κυβέρνηση των Μαλδίβων να ανατρέψει αυτό το εξωφρενικό ετυμηγορία. Σε πρόσφατη δήλωσή της, η κυβέρνηση έχει αναγνωρίσει ότι το κορίτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως θύματα και όχι ως εγκληματία. Ωστόσο, πρέπει να περάσουμε από τα λόγια στις πράξεις.

Σύμφωνα με τα διεθνή ανθρώπινα δικαιώματα "πορνεία" δεν είναι ένα έγκλημα. Αλλά ποινές για σεξ εκτός γάμου είναι κοινά στις Μαλδίβες. Τουλάχιστον 180 άνθρωποι καταδικάστηκαν να μαστιγώνονται για την αιτία του 2009. 90% ήταν γυναίκες.

Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να παραδώσει δεινά αυτού του παιδιού είναι πάνω, αλλά μπορούμε να αποφύγουμε να υποβληθούν σε αυτή τη νέα βασανιστήρια.

Γι 'αυτό απευθυνόμαστε σε σας, γιατί ξέρω ότι η προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν είναι αδιάφορη.

Υπογράψτε την αίτηση για το παιδί που πρόκειται να απελευθερωθούν αμέσως και άνευ όρων. Στη συνέχεια, μπορείτε να περάσετε δύο λεπτά για να διαβιβάσει το μήνυμα αυτό ή το μερίδιο στην κοινωνική δικτύωση αίτημα. Οι περισσότεροι άνθρωποι είμαστε, τόσο πιο δύσκολο θα προωθήσει και θα το κάνουμε.

Ελπίζω ότι μπορείτε να βοηθήσετε,

Εστεμπάν Μπελτράν
Διευθυντής του τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας ισπανικά

PS: Αν διαβάζετε αυτό το μήνυμα, πριν από λίγους μήνες θα εγγραφεί για να λαμβάνεται πληροφορίες από τη Διεθνή Αμνηστία. Λυπούμαστε, αλλά σε μια τεχνική δυσκολία, έχω έκανα να περιμένεις.

Το πρωτότυπο μήνυμα 


Hola ,

Es tan horrible que es difícil creerlo, pero es verdad: una niña de 15 años violada por su padrastro ha sido acusada de tener relaciones sexuales fuera del matrimonio y condenada a 100 latigazos y 8 meses de arresto domiciliario en Maldivas.

Si hay algo en lo que seguro estarás de acuerdo conmigo es en que las víctimas de violación necesitan apoyo y comprensión, no castigo, y menos uno tan cruel. Por favor, pide al Gobierno de Maldivas que anule esta sentencia vergonzosa. En unas declaraciones recientes, el Gobierno ha reconocido que la niña debe ser tratada como una víctima, y no como una delincuente. Sin embargo, tiene que pasar de las palabras a los hechos.

Según las normas internacionales de derechos humanos la "fornicación" no es un delito. Sin embargo las sentencias por tener sexo fuera del matrimonio son comunes en Maldivas. Al menos 180 personas fueron condenadas a recibir latigazos por esa causa en 2009. El 90% eran mujeres.

Nada ni nadie va a poder librar a esta niña del sufrimiento que ya ha pasado, pero sí podamos evitar que sea sometida a esta nueva tortura.

Por eso me dirijo a ti, porque sé que la defensa de los derechos humanos no te es indiferente.

Firma la petición para que la niña sea puesta en libertad de manera inmediata e incondicional. Luego, dedica dos minutos a reenviar este mensaje o compartir la petición en redes sociales. Cuantas más personas seamos, más podremos presionar y más fuerza tendremos.

Espero que puedas ayudarnos,

Esteban Beltrán
Director Amnistía Internacional Sección Española

PD: Si estás leyendo este mensaje es porque hace unos meses te registraste para recibir información de Amnistía Internacional. Disculpa que, por una dificultad técnica, te hayamos hecho esperar.

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί τα παιδιά που κρατούν οι ζητιάνες κοιμούνται συνεχώς

Στη στάση του μετρό συναντώ καθημερινά μια γυναίκα απροσδιορίστου ηλικίας. Τα μαλλιά της βρώμικα και ανακατεμένα, τα ρούχα της κουρελιασμένα και το πρόσωπό της σκιμμένο στη θλίψη.

Η γυναίκα κατάχαμα στο βρώμικο πάτωμα και δίπλα της το ποτηράκι, όπου οι περαστικοί προσφέρουν τον οβολόν τους. Στα χέρια της γυναίκας, κοιμάται ένα δίχρονο παιδάκι. Του φοράει ένα βρώμικο καπέλο και εξίσου βρώμικα ρούχα.

Οι περισσότεροι περαστικοί, συγκινημένοι από το θέαμα προσφέρουν αβίαστα και το τελευταίο κέρμα από το πορτοφόλι τους, ξορκίζοντας με ανακούφιση την ενοχή της δικής τους ευδαιμονίας…

Καθημερινά, επί ένα μήνα, προσπερνούσα τη ζητιάνα, χωρίς βεβαίως να της δίνω χρήματα, γνωρίζοντας καλά ότι είναι “υπάλληλος” μιας καλοστημένης επιχείρησης απάτης, με διαχειριστή τον τοπικό ζητιανομαφιόζο, πιθανό ιδιοκτήτη βίλας και πολυτελούς αυτοκινήτου. Σε αυτόν θα καταλήξει η είσπραξη της ημέρας της ζητιάνας… Όχι ότι κι αυτή δεν κερδίζει τίποτα φυσικά… ένα μπουκάλι βότκα κι ένα σουβλάκι στο τέλος της ημέρας είναι ακριβώς ό,τι χρειάζεται…

Αφού λοιπόν την προσπερνούσα αδιάφορα επί ένα μήνα, ξαφνικά το συνειδητοποίησα… Στέκομαι μπροστά της κοιτάζοντας αυτό το μωρό και συνειδητοποιώντας ότι κάτι δεν πάει καλά. Ένα δίχρονο μωρό, από το πρωί μέχρι το βράδυ “κοιμάται” συνεχώς στην αγκαλιά της “μαμάς” του, χωρίς να κλαίει, να γκρινιάζει, να μουρμουρίζει, να σαλεύει καν!

Όποιος από εμάς έχει παιδιά, ξέρει καλά… ένα μωρό σε αυτήν την ηλικία με δυκολία κοιμάται ακόμα και τη νύχτα, πόσο μάλλον ολόκληρη την ημέρα συνεχώς!

Το συγκεκριμένο μωρό της ζητιάνας, για ένα συνεχόμενο μήνα, δεν το είδα ποτέ ξύπνιο… Κοιτούσα μια αυτό, μια εκείνη, και οι υποψίες μου όλο και φούντωναν. Στο τέλος, δείχνοντας το μωρό, τη ρώτησα:”-Γιατί κοιμάται συνέχεια;”

Εκείνη, με αγνόησε, προσποιούμενη ότι δεν με άκουσε. Επανέλαβα την ερώτηση. Σήκωσε το βλέμμα της, φανερά ενοχλημένη, και με απόμακρο ύφος μουρμούρισε μια βρισιά μέσα από τα χείλια της.

Ξαναρώτησα με απόγνωση: “-Γιατί κοιμάται συνέχεια;!” … Πίσω μου, κάποιος με έπιασε από τον ώμο. Ένας ηλικιωμένος κύριος, ενοχλημένος από την “απάνθρωπη” συμπεριφορά μου, με επέπληξε: “Γιατί την ενοχλείς; Δεν την αφήνεις ήσυχη στην δυστυχία της;” … και απομακρύνθηκε αφού πέταξε μερικά νομίσματα στο ποτηράκι της ζητιάνας, ικανοποιημένος σίγουρα για την καλή του πράξη της ημέρας. Εκείνη, σαν “καλή χριστιανή”, τον ευχαρίστησε αρχίζοντας να σταυροκοπιέται με μανία.

Την επόμενη μέρα ήρθα σε επικοινωνία με έναν παλιό γνωστό. Έναν ρουμανικής καταγωγής αστείο ανθρωπάκο, με μικρά κατάμαυρα μάτια. Η μόρφωσή του περιορίστηκε στις τρεις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου, αυτό δεν τον εμποδίζει όμως να κυκλοφορεί με πανάκριβα αυτοκίνητα και να είναι περήφανος ιδιοκτήτης μιας έπαυλης με -ποιός ξέρει πόσα- δωμάτια και μπαλκόνια. Αυτός ο “φίλος” με κατατόπισε επαρκώς γι αυτήν την μπίζνα:

Πρόκειται για μια πολύ καλά οργανωμένη εγκληματική επιχείρηση, παρά το φαινομενικά πρόχειρο και αυθόρμητο σκηνικό της. Τα παιδιά που χρησιμοποιούν, είτε τα έχουν ενοικιάσει από οικογένειες αλκοολικών, ή απλώς τα έχουν κλέψει. Έπρεπε όμως να μάθω και γιατί κοιμούνται συνέχεια…

Ο “φίλος” μου ο Ρομά, πολύ φυσικά και με κανένα δισταγμό (σαν να μου έλεγε για τον καιρό) απάντησε στην ερώτησή μου: “-Ναι, είναι ναρκωμένα… με ηρωίνη ή βότκα” … Έμεινα αποσβολωμένος… “-Ποιά είναι ναρκωμένα με ηρωίνη ή βότκα;!” “-Τα παιδιά ντε, για να μην έχουν φασαρίες. Θα πρέπει να μένουν  καθηλωμένα με μια άγνωστη γυναίκα όλη μέρα, φαντάζεσαι πόσο θα γκρίνιαζαν;”

Αυτό κάνουν. Για να διατηρούν το παιδί “ήρεμο” και κοιμισμένο όλη μέρα, το ναρκώνουν με αλκοόλ ή ναρκωτικά. Φυσικά, ο παιδικός παρθένος οργανισμός δεν το αντέχει και τα παιδιά αυτά πεθαίνουν. Συχνά κιόλας, το παιδάκι ξεψυχά στην αγκαλιά της ζητιάνας, κατά τη διάρκεια της “εργασίας” της… Και η υποτιθέμενη “μάνα” είναι αναγκασμένη να κρατά στην αγκαλιά της το νεκρό παιδάκι μέχρι το βράδυ που θα τελειώσει η “βάρδιά” της. Συμβαίνει σ’ αυτή τη “δουλειά” … Και οι περαστικοί θα την υποστηρίζουν ρίχνοντας την ελεημοσύνη τους στο ποτηράκι της, πιστεύοντας ότι κάνουν την καλή πράξη της ημέρας.

Την επόμενη μέρα ξαναπέρασα από το ίδιο σημείο, με τη δημοσιογραφική μου ταυτότητα, έτοιμος για σοβαρή επέμβαση. Η ζητιάνα καθόταν πάλι στο ίδιο σημείο, κρατώντας πάλι ένα παιδί. Ένα διαφορετικό από το χθεσινό παιδί. Άρχισα να της κάνω ερωτήσεις: πού είναι το χθεσινό παιδί, αν έχει χαρτιά για το παιδί…

Κι ενώ εκείνη με αγνοούσε συστηματικά, οι υπόλοιποι περαστικοί αντίθετα, με κατηγορούσαν ότι επιτίθεμαι σε μια κακόμοιρη ζητιάνα μάνα χωρίς λόγο, και με απομάκρυναν με περιφρόνηση. Δεν είχα άλλη λύση από το να απευθυνθώ στην αστυνομία. Όταν όμως η αστυνομία εμφανίστηκε, η ζητιάνα με το παιδί είχε εξαφανιστεί… Αισθάνθηκα σαν να παλεύω με ανεμόμυλους.

Την επόμενη φορά που θα δείτε ζητιάνα με παιδί, σκεφτείτε καλά πριν “βοηθήσετε” με τον οβολό σας. Μην κοιτάξετε το παιδάκι με τρυφερότητα, να το κοιτάξετε με τρόμο. Πρόκειται για ένα κακοποιημένο δυστυχισμένο πλάσμα, υποχείριο αδίστακτων κακοποιών. Με το να δώσετε χρήματα σε αυτήν που το εκμεταλλεύεται, διαιωνίζετε την αλυσίδα αυτής της “μπίζνας” και συμβάλλετε ενεργά στο φόνο ενός ακόμη παιδιού.

Όπως κάθε επιχείρηση που κλείνει όταν δεν έχει πια πελάτες, έτσι κι αυτή θα εξέλειπε, αν δεν υπήρχε κόσμος που να ανταποκρίνεται, αν δεν υπήρχε η συγκεκριμένη “πελατεία” της. Η εξάλειψη τέτοιου είδους “επιχειρήσεων” σημαίνει ότι λιγότερα παιδιά θα κλαπούν και θα δολοφονηθούν από χορήγηση ναρκωτικών και αλκοόλ.

Τώρα πια γνωρίζετε γιατί τα παιδιά που κρατούν οι ζητιάνες κοιμούνται συνέχεια. Η επιλογή είναι δική σας.

Πηγή