«Mην πιάνεις, παιδί μου, κουβέντα με αγνώστους». Αυτή είναι η συνηθέστερη ίσως συμβουλή που δίνουν οι μητέρες, κατά κύριο λόγο, στα κορίτσια τους, ευελπιστώντας ότι έτσι τα προστατεύουν από κινδύνους που δεν θα θέλουν ούτε να βάλουν με το νου.
Η σημερινή τεχνολογία της κοινωνικοποίησης έχει μειώσει –τουλάχιστον αυτή η εντύπωση δίνεται– σημαντικά τον αριθμό των «αγνώστων». Chatrooms και ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης μας κάνουν να πιστεύουμε ότι ακόμα και σε αυτήν την εποχή της «απομόνωσης», που κάνουμε μήνες να μιλήσουμε με φίλους και γνωστούς, έχουμε αποκτήσει ανά τον κόσμο γνωριμίες. «Μα πώς είναι άγνωστος κάποιος με τον οποίο μιλάω… ή καλύτερα γράφω, επί ώρες, κάθε βράδυ στη μία ή την άλλη ιστοσελίδα», διερωτώνται πολλοί.
Πριν από μερικές ημέρες, μία ακόμη ενδιαφέρουσα υπόθεση συγκλόνισε την κάθε άλλο παρά ανθρωποφοβική βρετανική κοινωνία. Ο Πίτερ Τσάπμαν, κατά συρροήν βιαστής, καταδικάστηκε σε 35ετή κάθειρξη για τον βιασμό και φόνο μιας 17χρονης την οποία γνώρισε μέσω Facebook. Ο 33 ετών Τσάπμαν εμφανιζόταν ως 18χρονος, αθλητικός τύπος, καλός μαθητής, με πολλά ενδιαφέροντα και φίλους. Για να πείθει, μάλιστα, είχε αναρτήσει στη σελίδα του –ως δικές του, βέβαια– φωτογραφίες ενός γεροδεμένου όμορφου άνδρα. Η κοπέλα, αναφέρει ο βρετανικός Τύπος υπέρβαρο, μοναχικό άτομο, δεν μπορούσε να πιστέψει στην καλή της τύχη όταν αυτός ο δήθεν νεαρός ενδιαφέρθηκε για την ύπαρξή της. Επειτα από πολλές διαδικτυακές συζητήσεις, το ραντεβού κλείστηκε. Μόνο που ο νεαρός είπε ότι θα έστελνε τον «πατέρα του» να πάρει με το αυτοκίνητο τη φίλη του και να τη μεταφέρει στο σημείο της συνάντησης έτσι ώστε να μην παραξενευτεί το κορίτσι με την εμφάνιση του τόσο μεγαλύτερου άνδρα. Λίγες ώρες αφού έκλεισε η πόρτα του αυτοκινήτου, η νεαρή γυναίκα εκείτετο νεκρή, πεταμένη σε χωράφι.
Οι δικλίδες ασφαλείας της βρετανικής κοινωνίας, η επιτήρηση όσων διαπράττουν σεξουαλικά εγκλήματα, η τήρηση ειδικών αρχείων προφανώς δεν λειτούργησαν, καθώς, όπως προκύπτει, οι αρχές δεν είχαν ιδέα ούτε πού ήταν ούτε τι «παιχνίδια» έπαιζε ο Τσάπμαν επί χρόνια. Πόσο φταίει, όμως, η τεχνολογία;
Σίγουρα η ανθρώπινη «ψευδο-επαφή» μέσω αυτών των ιστοσελίδων έχει διευκολυνθεί τα τελευταία χρόνια. Η έλλειψη ακόμα και οπτικής επαφής βοηθάει στην παραπλάνηση και οι πιο ευκολόπιστοι, ίσως και οι πιο απελπισμένοι, πέφτουν με την ευκολία στο πρώτο δόκανο. Αρκεί αυτό για να δαιμονοποιήσει τα νέα μέσα; Μάλλον όχι. Θα ήταν προτιμότερο αντί να ρίχνουμε την ανοησία μας στους σύγχρονους καιρούς, να θυμόμαστε τι έλεγαν οι μητέρες του παρελθόντος. Γιατί μπορεί η ανθρώπινη επαφή να περνάει, σε κάποιο μέτρο, μέσα από ευρυζωνικά δίκτυα, από καλωδιώσεις και από πληκτρολόγια, αλλά η ανθρώπινη φύση, το κακό και το καλό μένουν τελικά ίδια.
Tης Διονυσιας Βοριδη / dvoridi@kathimerini. gr
ΠΗΓΗ:kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου