Θυμάστε τη Φωτεινούλα που ψηφίσαμε όλοι για το Αριστείο Ζωής πέρυσι ?
Τελικά, έχασε τη μάχη.
Είμαστε πολλοί εμείς που αγαπήσαμε τη Φωτεινή επειδή τη γνωρίσαμε. Γιατί τη Φωτεινή, όσο τη γνώριζες, τόσο πιο πολύ την αγαπούσες.
Και είμαστε πολλοί αυτοί που νοιώσαμε να μας πλημυρίζει η αγάπη της.
Έζησε τα 18 χρόνια του αγώνα της, με πάθος, με όρεξη και ζωντάνια. Έζησε έντονα τον πόνο, την αγάπη και το θυμό -ποτέ την κακία- τη θλίψη, την απόγνωση, το παράπονο, την απογοήτευση, μα πάνω από όλα έζησε τη χαρά και το όνειρο.
Όταν η Φωτεινή χαιρόταν - και χαιρόταν πολύ συχνά σε κάθε ευκαιρία- λες και άνοιγαν οι ουρανοί. Πόσες φορές είδα το πρόσωπο της να λάμπει από ευτυχία, μια ευτυχία που μόνο στο πρόσωπο μωρού παιδιού μπορείς να βρεις. Το πρόσωπο της πλημύριζε φως , τα μάτια της άστραφταν, η φωνή της σκέπαζε τον κόσμο απ άκρη σ άκρη. Μια σπάνια εικόνα απόλυτης ευτυχίας, απόλυτης πληρότητας.
Η Φωτεινή πρόλαβε, στην τόσο σύντομη ζωή της, να ζήσει ώρες απόλυτης ευτυχίας και πληρότητας. Πρόλαβε να χωρέσει συναισθήματα συγκλονιστικά που όλοι εμείς μπορεί ποτέ να μην προλάβουμε, όσα χρόνια και να ζήσουμε
Έφυγε από τη ζωή στα 28 της, ένα μεγάλο παιδί. Αρρώστησε πρώτη φορά στα 11 χρόνια της. Έφυγε μέσα από την αγκαλιά της μάνας της για να ξεκουραστεί. Έχουμε πολλά να θυμόμαστε, και πολλά να μάθουμε αν διαβάσουμε τη ζωή της όλοι εμείς που είχαμε την τύχη να βρεθούμε κοντά της.
Φωτεινούλα μου,
όταν τα καθημερινά προβλήματα της ζωής με πιέζουν, θα συνεχίσω να σε σκέφτομαι, όπως και μέχρι σήμερα το έκανα, για να παίρνω δύναμη και κουράγιο και να επαναπροσδιορίζω τις προτεραιότητες και τις αξίες μου.
Έχω διδαχθεί πολλά από σένα. Θεωρώ τη γνωριμία μου μαζί σου μεγάλη τιμή, και την αγάπη σου, μεγάλη ευλογία για όλη τη ζωή μου.
Φωτεινή μου,
Συγχώρεσε με που δεν ήρθα να σε δω τις τελευταίες μέρες. Και με περίμενες !!
Δεν πρόλαβα, δεν ήξερα, δεν περίμενα ότι θα φύγεις τόσο γρήγορα.
Και ξέρω ότι εσύ θα με συγχωρέσεις γιατί ήμουνα στη Φλόγα, στα παιδιά και στο σπίτι που τόσο αγάπησες. Εγώ όμως θα συγχωρέσω ποτέ τον εαυτό μου ??
Εκ της προέδρου της Φλόγα Μαρίας Τρυφωνίδη...
Τελικά, έχασε τη μάχη.
Είμαστε πολλοί εμείς που αγαπήσαμε τη Φωτεινή επειδή τη γνωρίσαμε. Γιατί τη Φωτεινή, όσο τη γνώριζες, τόσο πιο πολύ την αγαπούσες.
Και είμαστε πολλοί αυτοί που νοιώσαμε να μας πλημυρίζει η αγάπη της.
Έζησε τα 18 χρόνια του αγώνα της, με πάθος, με όρεξη και ζωντάνια. Έζησε έντονα τον πόνο, την αγάπη και το θυμό -ποτέ την κακία- τη θλίψη, την απόγνωση, το παράπονο, την απογοήτευση, μα πάνω από όλα έζησε τη χαρά και το όνειρο.
Όταν η Φωτεινή χαιρόταν - και χαιρόταν πολύ συχνά σε κάθε ευκαιρία- λες και άνοιγαν οι ουρανοί. Πόσες φορές είδα το πρόσωπο της να λάμπει από ευτυχία, μια ευτυχία που μόνο στο πρόσωπο μωρού παιδιού μπορείς να βρεις. Το πρόσωπο της πλημύριζε φως , τα μάτια της άστραφταν, η φωνή της σκέπαζε τον κόσμο απ άκρη σ άκρη. Μια σπάνια εικόνα απόλυτης ευτυχίας, απόλυτης πληρότητας.
Η Φωτεινή πρόλαβε, στην τόσο σύντομη ζωή της, να ζήσει ώρες απόλυτης ευτυχίας και πληρότητας. Πρόλαβε να χωρέσει συναισθήματα συγκλονιστικά που όλοι εμείς μπορεί ποτέ να μην προλάβουμε, όσα χρόνια και να ζήσουμε
Έφυγε από τη ζωή στα 28 της, ένα μεγάλο παιδί. Αρρώστησε πρώτη φορά στα 11 χρόνια της. Έφυγε μέσα από την αγκαλιά της μάνας της για να ξεκουραστεί. Έχουμε πολλά να θυμόμαστε, και πολλά να μάθουμε αν διαβάσουμε τη ζωή της όλοι εμείς που είχαμε την τύχη να βρεθούμε κοντά της.
Φωτεινούλα μου,
όταν τα καθημερινά προβλήματα της ζωής με πιέζουν, θα συνεχίσω να σε σκέφτομαι, όπως και μέχρι σήμερα το έκανα, για να παίρνω δύναμη και κουράγιο και να επαναπροσδιορίζω τις προτεραιότητες και τις αξίες μου.
Έχω διδαχθεί πολλά από σένα. Θεωρώ τη γνωριμία μου μαζί σου μεγάλη τιμή, και την αγάπη σου, μεγάλη ευλογία για όλη τη ζωή μου.
Φωτεινή μου,
Συγχώρεσε με που δεν ήρθα να σε δω τις τελευταίες μέρες. Και με περίμενες !!
Δεν πρόλαβα, δεν ήξερα, δεν περίμενα ότι θα φύγεις τόσο γρήγορα.
Και ξέρω ότι εσύ θα με συγχωρέσεις γιατί ήμουνα στη Φλόγα, στα παιδιά και στο σπίτι που τόσο αγάπησες. Εγώ όμως θα συγχωρέσω ποτέ τον εαυτό μου ??
Εκ της προέδρου της Φλόγα Μαρίας Τρυφωνίδη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου